Bochten van harde g's

Daverdisse


1

De Meandertalen van de Lesse. Wouden
slikken de regen van gisteren
in, het bos tikt als een klok.

Water moet dringend, over een eeuw of tien,
ergens wezen, en snijdt met harde g's
bochten af. Water, wild op zoek naar later.

Alleen schuim blijft ter plaatse, groenwitte
aders in woedend wegschietend marmer.
En een horizon vol heuvels,

een veilig rondom, een royaal gebaar.
Dood zijn is niet zo erg, ik deed het, voor ik
geboren werd, al een paar miljoen jaar.

2

Orkaan gewoed, blijkbaar.
Boomstammen, afgeknakte orgelpijpen.
(Wind fluit als een oude man schril tussen de tanden
die hij niet meer heeft.) Begrijpen

is wat een ruïne doet door te blijven,
nevel door weg te gaan, het gordijn
na vier bedrijven:
de dingen gebeurd laten zijn.

In de kom van het dal een gehucht.
De kroontjespen van een kerktoren
schrijft geen enkele zin
op de lichtblauwe airmail van de lucht.


© HERMAN DE CONINCK



Uit: Herman de Coninck De hectaren van het geheugen, Brussel/Amsterdam, Manteau, 1985