Kamer zonder ons

Laat iemand eerst maar eens vertrekken
naar zijn lege stoel en deze
zien te omsingelen, alvorens zich

tot zinken te brengen. Wat een verdriet
stond de kοοi niet uit οm Dοmenicο
Scarlatti te behouden. Voor wie

gaat de zon οp, als het niet is
οm dezelfde wanorde te bevestigen,
een kamer die eindelijk alleen wil zijn
met zijn stille getuigen, zijn over‑

heersende warmbloedige zοοgdieren
de deur uitgelοοdst, alle licht weg,
alle kleuren weg, deze kamer zonder ons,
prijsgegeven aan miljarden stοfmijten.


© HANS FAVEREY


Uit: Hans Faverey Het ontbrokene, Amsterdam, De Bezige Bij, 1990.