Verstrooid licht

AAN HET KIND DAT NIET GEBOREN WERD


Je had een naam voordat je een vorm had,
je was het vruchtbeginsel van al mijn zorgen.

Het instinct vulde speels mijn pupillen
met volle werkelijkheden, met jouw levende ogen.

Mijn leven was veranderd: een wijde hοrizοn
voorzegde in mijn slapen de echo van jouw kussen.

En tot huilens toe voel ik me nu leeg,
het bloed dat het mijne was is zinloos weggestroomd.

Ik zou een kind krijgen, te smal was de stremming
en wat rest in de leegte is verstrοοid kaal licht.


© Ester de Izaguirre



ESTER DE IZAGUIRRE werd in 1924 geboren in Asunción, Paraguay en woonde later in Buenos Aires. Ze publiceerde sinds 1960 tien dichtbundels.

Hier uit: Daan Bronkhorst (samenst.) Liefde kon maar beter naamloos zijn – 150 dichteressen voor Amnesty International, 2000, Breda, De Geus