ik sneed een dunne
schijf af van licht of
het goud was en legde
het tussen de regels van
mijn gedicht
en het gedicht kreeg
een goudkleur en schitterde
hölderlin, dacht ik,
hölderlin
*
één dichtregel heeft de
wereld overleefd
de wind heeft hem in
de lucht geschreven
de wolk heeft hem op
de akker geregend
gespiegeld staat hij in
water, de zee
leest hem
op de tong is hij
van die hem
naspreken
*
ONTSCHITTERDE STER, IN WIND
ontschitterde ster, in wind
overwinterend, streng
in dit koude licht:
spreek mij van het
harde gedicht dat gij
als een steen in mij
legt
geef dat het niet smelt
als ik mijn hand
erop leg
© LEO HERBERGHS
Drie maal Leo Herberghs, in: Ouverture Maastricht, gedichten in het Engels en Nederlands
(red. Hans van de Waarsenburg), Maastricht International Poetry Nights Series
i.s.m. Verlag Ralf Liebe, 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten