Zo vele keren zo dichtbij

September 1903


Laat ik mezelf tenminste nu bedriegen met illusies,
dan merk ik de leegte van mijn leven niet.

Zo vele keren ben ik zo dichtbij geweest.
En hoe verlamd, hoe schuchter was ik,
waarom hield ik mijn lippen op elkaar
terwijl mijn lege leven in mij weende
en mijn begeerte zwarte kleren droeg.

Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest,
bij de ogen, bij de zinnelijke lippen,
bij het gedroomde, geliefde lichaam.
Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest.


KONSTANTÍNOS KAVÁFIS


Uit: K. P. Kaváfis Gedichten. Amsterdam, Bert Bakker, 1984, 1e dr., vert. uit het Grieks van Hans Warren en Mario Molegraaf