Een hart van regen

73.



Vreemdeling die luistert en die een asiel meesleept
in eigen land, ik ben een gebaar en
vertaal een nevel in de zon van een woord
ik weet enkel dat je lucht bent
die mijn ogen raakt, ik ben on-
doorschijnend van aarde, doordrongen van
uw adem en ik reik u een hart van
regen, handen van zand
iets meen ik te verstaan, ik zoek de andere
in mijn spiegel, door het transparante van een voorhoofd
je bent, als ik naderbij kom, de verdamping van een
druppel die op mijn verfoeisel zelfs geen spoor nalaat
ik ben rotswoestijn uit één oppervlak waar
in de kalme windstoot der woorden zich nooit wellicht
uw stilte zal vasthaken aan mijn graten


Marcel Hennart

- vert. Iris Van de Casteele -






Uit: Le temps éteint / De uitgebluste tijd, nog onuitgegeven persoonlijk cadeau van Marcel Hennart (1918-2005) aan de vertaalster Nederlands, naderhand tweetalig verschenen in het Frans en Spaans als Le temps éteint / Tiempo apagado, in de Spaanse vertaling van Renata Duran - Mortemart, Ed. Rougerie, 1993.