Hemelvaart, op een koude meimorgen

ICARUS


Je weet niet van tevoren hoe iets breekt,
op welke dag, hoe laat, om welke reden
het zijden draadje knapt. Toevalligheden?
Of kun je weten wat erachter steekt?

De scheidslijn is maar dun: het scheelt een haar,
een hartinfarct, een vliegtuigstoel, seconden
waarin iets hapert. Dan word je gevonden
en hulpverleners zwijgen naar elkaar.

Als Icarus, de vleugels hoog geheven,
zo zou je willen zweven als je kon,
gewichtloos en in louter licht te leven.

Het fijne stof waaruit we zijn geweven
keert terug tot stof waarmee het ooit begon.
Wat blijft is ons verlangen naar de zon.


Rikkert Zuiderveld *


* Gedicht op Radio 1 vanochtend, geschreven voor het programma Dit is de dag