Verbeelding

VROLIJK


Lachend, zonder woord of gebaar, ligt
ze op haar zij. Waarom zo vrolijk?

Zijn het de bramen, de bloemen? Is het
een droom of denk je, die man, die ken ik?

Ze straalt en lijkt te vragen, blijf toch
even, vertel eens iets, het kan nu nog.

Nee, denk ik, dit is verbeelding, ze ziet
niets meer, praat geen zin, is ver weg.

Of is het waar, is ze wakker? Ogen half
open in dun perkament. Beeld ik me in

dat ze knikt en zegt: ik weet wie je bent.


© Peter Swanborn


Uit: Peter Swanborn Tot ook ik verwaai, Amsterdam, Podium, 2009