Hij straalde de maan terug
en werd een wandelaar van
de nacht die zijn voeten
vastbond aan het struikgewas
o duisternis, langs boomstammen
ruisend, o weilanden achter
bospaden en nergens
ouderdom
*
o welgevalligheid, rijs
blinkend op tussen
hoornen van runderen, zoals
gij eens oprees boven het
hoofd van de eenhoorn
geen dag is verschenen zonder
dat dromen schitterden, die
gaven de goden, de geduchten
*
ontschitterde ster in wind
overwinterde streng
in het koude licht
spreek mij van het
harde gedicht dat gij
als een steen in
mij legt
geef dat het niet smelt
als ik mijn hand
erop leg
© Leo Herberghs
Uit: Leo Herberghs Hij straalde - Korte beentjes 2 - Huis Clos, Amsterdam/Rimburg, 2010*
*Gedicht 1 t/m 3 uit een cyclus van 31 titelloze verzen, waarvan dertien thans verschenen in druk. Bibliofiele uitgave ter gelegenheid van de uitreiking van de (eerste) onderscheiding 'Limburger van verdienste' aan de dichter, op 15 november 2010 op het provinciehuis in Maastricht.
Meester der oude vlakten - deel 1 uit de reeks Korte Beentjes, een keuze uit de niet gebundelde verzen van dichter-wandelaar Leo Herberghs - werd zestien jaar eerder gepubliceerd (1994, Heerlen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten