Nooit

BIECHT IN DE NACHT



Ik zou onverzoenlijk schrijven wat
mijn vrouw mij had aangedaan
met woorden die beklijven bij wie
in eendere schoenen staan.
't Hart verkilt. Wat is ze mij waard?
Waarom klagen? Beneden slaap jíj.
Hiernaast de kinderen, nog onbezwaard.
Vannacht rijpt hun oordeel over mij.
Ooit moet ik hen bekennen dat
ik hun moeder nooit heb liefgehad.
Zij werd gek. Had ik daarom verdriet?
Een laf hart had ik, anders niet.
Mijn god, wat heb ik haar misdaan?
Verschopt, verdwaasd staart zij mij aan.


© Hans Sleutelaar


Uit: Hans Sleutelaar Vermiste stad - Rotterdamse kwatrijnen, Amsterdam, De Bezige Bij, 2004