Zonder briefje

DOOD IN EXÁRCHIA
[ΘANATOΣ ΣTA EΞAPXEIA]



Men zei me dat je dood was. En ik vind je terug
in 't café triktrak spelend met de levenden.
Je staat vóór zelfs. Draagt ook een das.
Jij die nooit een das droeg.
Nooit naar het plein kwam.
Je altijd opsloot in dat huis
en zwijgend naar buren voorbijgangers loerde.

Ze zeiden dat je dood was. Wie moet ik geloven?
Opeens was je weg, zonder een woord te zeggen.
Zonder ook maar een briefje achter te laten.
Je luiken gesloten. De bel kapot.
De hond ontroostbaar. En het licht uit.

Ben jij 't? Ben jij 't niet? Wie moet ik geloven?
Wat is je stem veranderd.
De anderen zeggen niets. Kijken hoe je speelt.
Kijken hoe je met een glimlach de dobbelstenen werpt.
En maar wint. En maar wint.

Jij die nooit won. Altijd verliezer was.


© Násos Vayenás


* Exárchia: kunstenaars- en studentenwijk in Athene, niet ver van het Nationaal Museum

Oorspr. in Násos Vayenás Marsveld (1974), hier uit:
Aanslag op het zwijgen - zes Griekse dichters (op Poetry International, Rotterdam) -
inleid. en vertal. Hero Hokwerda. Groningen, Chimaira Publishing, 2002