BEHOUDEN HUIS
In dat huis kwamen ze zich telkens weer tegen
's avonds bij lamplicht gebogen over veranderlijk
leven en alledaags spreken waarin vooral
de plotse hiaten hen raakten. En 's morgens
stapten ze in het raadsel hun lichaam, toch nog
verbaasd vanwege de kleine stroeve gebreken
die ze er aantroffen. Buiten heerste het grote
groei tussen de stenen wegvrat terwijl bomen
de zonnestand weergaven tot er
tussen de wolken een vuur ontbrandde
dat rafelde in een steeds zwarter zwart en wind
zich langs dakgoten haastte het licht
achterna dat richting een zee
dreef die ze kenden van kaarten, niet zagen
omdat ze te dicht bij het grazen verbleven.
© Hester KnibbeUit: Hester Knibbe Het hebben van schaduw, Amsterdam/Antwerpen, de Arbeiderspers, april 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten