Zonder tanden

TIJD


Je roept om de leider
en de leider, zonder hoofd,
trekt een kar voort zonder wielen.

Je roept naar de omstanders.
De omstanders, met dode ogen,
groeten je, blind.

Je roept de hond.
De hond, zonder tanden,
likt zijn eigen zachte gejank.

Je roept om de dichters.
De dichters, bang,
verbergen zich in hun eigen angst.

'Wat een tijd', zeg je
en je wacht met vreugde
op het uur van de Zondvloed.


© Mihail Rendzov


- vertaling: Robert Dorsman -


Oorspr. in: The Anthology of Macedonian PEN Poets (Skopje, 2001).
Hier uit: Zo'n gelukkige dag - Dichters voor Amnesty International (samenst. Daan Bronkhorst), Breda, De Geus, 2007.