Naar het noorden

Zijn het jouw handen, die zo trillen, of
is het mijn hart? Ik ben bang dat de liefde
is voorbijgegaan, op zoek naar een ander.
Misschien had ik haar moeten vragen te
blijven, zonder de angst dat ze blijven zal.
De weg om terug te gaan ligt daar. Ik ga.
Laten de mensen een beetje achteruitgaan,
laat ze niet tegen mij aan vallen. Mijn God.
Al die ogen! Ik verlang naar een plek waar
ik nog wat lieflijkheid kan vinden. De kleine
vogel, die in mijn borst zit gesloten, en
die ik voel bewegen om daaruit weg te komen.
Naar het noorden. Waar de maan nooit komt.
Waar ik van hem kan houden met een vrijheid,
die hij in het blauw van de hemel nog niet
gezien heeft...


© Kreek Daey Ouwens


Uit: Kreek Daey Ouwens Over allerlei liefde - fragment, Brabant Cultureel september 2008