In ruil voor postzegels

BRIEFWISSELING



Een man met veel brieven gaf mij jouw naam en adres.
Alleen mijn moeder schreef mij en zij stierf.

Ik kwam terug van een wandeling met mijn kleinzoon,
die net kan lopen, toen ik je brief vond.
Ik zal je graag schrijven.

Ik kan altijd eten ruilen voor postzegels.
Ik heb een weggegeven zoon die dertig is,
als hij leeft. Mijn cel is zo groot als een badkamer.
Ik weet niet of ik je dit moet vertellen.

Terwijl ik dit schrijf zit ik aan een tafel in de keuken.
Van daaruit kijk ik over wat in de zomer een graanveld is.
Ik denk vaak aan je. Je hoeft mij niets te verzwijgen
of niets te zeggen. Je kan mij alles vragen.

Ik danste van vreugde toen ik je brief kreeg.
Een van de bewakers zei: wachtte je hierop?
Mijn naam is niet de naam die ik eerst had.
Je brieven betekenen alles voor mij.

Ik sta om halfzes op. Naast ons huis woont een bakker
en ik ruik de geur van brood en hoor de muziek op de radio
die hij aan heeft staan als hij naast de oven wacht.
Om zeven uur wek ik mijn man en ontbijt met hem.
Wij spreken vaak over jou. Ik vergeet je nooit.


© Nachoem Wijnberg



Uit: Nachoem Wijnberg Langzaam en zacht, Amsterdam, De Bezige Bij, 1993