maandag 13 augustus 2012

Door mijn wimpers heen


Mijn moeder wijst de plaats aan waar de school was

en het kippenhok waar ze met haar vader lesgaf
als de vliegtuigen, die nu in het bos staan, overvlogen.
Een vader en een dochter leerden boerenjongens schrijven in de zon.

Mijn opa wacht aan tafel onze komst. Warm eten, 's middags.
Hij bidt, zijn ogen zijn gesloten, ik zie het door mijn wimpers heen.
Wij bidden na, met de zachte g die mama
in het Noorden al bijna was vergeten. Wij blijven stil
tot de voorname stem het nieuws over de wereld
heeft verteld. De klok in de radio slaat twaalf uur.
De soep wacht in de borden, pas bij de weerberichten
neemt hij een eerste hap. Mijn moeder en mijn opa spreken
vreemde woorden met elkaar. Ik wacht tot ik ze kan verstaan.


© Ineke Holzhaus



Uit: Ineke Holzhaus Waar je was, gedichten, Maastricht/Amsterdam, Azul Press, 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten