Tegen wat niet de gewoonte was

BEZOEK



Eindelijk,
tegen wat niet de gewoonte was,
glimlachte mijn geliefde
bij het horen van haar naam.
Het heelal vierde feest
met twee nieuwe hemels.
De vlinders kregen vleugels
van onvermengde vrijheid.
Dank...
zeiden de bossen
en ze liet hun haren waaien in de wind.
Dank...
zeiden de meeuwen
en ze schudden hun vleugels uit,
om de eerste trek te aanvaarden.
Dank...
zeiden de golven,
terwijl ze hun dans uitvoerden
op een liefdeslied.
De graanvelden renden
en dromen temden de storm.
Toen nam God weer plaats op Zijn troon.

Eindelijk,
zoals de gewoonte was,
gromde de stem van de politieman
om het bezoek te beëindigen.
De vensters van de gevangenis
sloten hun ogen.
De muren kregen een kleur
van diepe schaamte.

26 januari 1993


© Faraj Bayrakdar


Uit: Faraj Bayrakdar Spiegels van afwezigheid. Rotterdam, 2004, prod. en uitg. Bèta Imaginations i.s.m. Poets of All Nations (PAN) en Novib/Oxfam - [vertaald uit het Arabisch door Richard van Leeuwen]

Later opgenomen in: Zo'n gelukkige dag - Dichters voor Amnesty International (samenst. Daan Bronkhorst), Breda, De Geus, 2007.

De Syrische dichter Faraj Bayrakdar (1951) werd in 1987 gearresteerd, gemarteld en zeven jaar in geïsoleerde gevangenschap gehouden. In 1993 werd hij veroordeeld tot vijftien jaar cel. Bayrakdar kwam vrij bij een amnestie in 2000. In Rotterdam, in 2004, kreeg hij de Free Word Award van de stichting Poets of All Nations.