Algebra

GROOTSTEEDS


Wat ze vóór mij deed? Met Hugo at ze kreeft,
met Thomas reed ze door LA, met Sander sliep
ze in Berlijn, met Jean, met Stein... En ik,

zo groen in de geheime algebra
van ons geluk: wier haar, wier lippen en
wier oogopslag zie ik bij haar terug?

Ze weet niet dat ze net als Lisa lacht.
En ik zie niet wat ik van Hugo heb.
Maar na een week of zeven staat er 's nachts

een kring van schimmen rond ons bed te kijken
hoe traag, hoe teder en verbeten wij
hun diepste namen uit ons hoofd verdrijven.


© Menno Wigman


Uit: Menno Wigman Zwart als kaviaar Amsterdam, Bert Bakker, 2001

Futiliteiten

DE WROEGING


Ik heb de ergste zonde begaan
Die een mens begaan kan. Ik ben niet
Gelukkig geweest. Laat de meedogenloze gletsjers
Der vergetelheid me meesleuren en verzwelgen.
Mijn ouders hebben me verwekt voor het
Hachelijke, prachtige spel van het leven,
voor de aarde, het water, de lucht, het vuur.
Ik heb ze bedrogen. Ik ben niet gelukkig geweest.
Hun prille wens is onvervuld gebleven.
Mijn geest heeft zich toegelegd
Op de symmetrische disputen van de kunst,
Die futiliteiten vlecht. Ze hebben me moed vermaakt.
Ik ben niet moedig geweest. Nooit wijkt van mijn zijde
De schaduw van de ongelukkige die ik ben geweest. 


© Jorge Luis Borges




- uit het Spaans vertaald door Robert Lemm -




Uit: J. L. Borges Gedichten Amsterdam, De Bezige Bij, 1990

Wit

ZOMER



Het land is warm.


De weg is wit.


Het duin is leeg.


De zee is stil.


De zon is grijs.


De dag is heel.
 
 
 
© Gerrit Krol
 
 
 
Uit: Gerrit Krol De industrie geneest alle leed - Verzamelde gedichten. Amsterdam/Antwerpen, Querido, 2009

Toeval

DE VRIJE WIL


Het heeft mij behaagd mij reeds vroeg te begeven
naar wat toevallig mijn werk is. Om vijf uur
behaagde het mij het diner te gebruiken
in wat toevallig mijn huis is. Daarna
behaagde het mij behagen te scheppen
in wie toevallig mijn vrouw is. Tenslotte
behaagde het mij 's nachts zeer wel te rusten.
Het heeft mij behaagd dit te hebben gezegd.


©  Jan Emmens




Uit: Jan Emmens Gedichten, Amsterdam, Van Oorschot, 1974

Vanmiddag

Er staat een man voor het open raam.
Op driehoog een man met wie zij
de hare bedroog.

In de pauze herinnert ze zich misschien
zijn naam, nu staat de vrouw op straat
en kijkt naar het open raam.

Ze wil dat de dekens in de portiek
haar strelen. Of de hele dag in de tram
zich vervelen en

luisteren naar een monotoon gebed:
als ik vanmiddag sterf weet jij niet
hoe je de wasmachine uitzet.

De vrouw staat op straat en sluit
haar ogen: ze is een goochelaar
vlak voor hij lusteloos

zijn hoed afzet. Ook wanneer zij wil
herhaalt zich het wonder. Nu
desnoods:

als ze ongeïnteresseerd knipoogt
naar iemand in het 
bijzonder.


 © Wim Brands




Uit: De vijftig beste gedichten van Wim Brands (bloemlezing, samenst. Chrétien Breukers),
Maassluis, Compaan uitgevers, januari 2012

Elke dag

 
Wist je dat ons haar elke dag weer uitvalt zich
in die verre zee vermengt met het smeltwater van
een ijsberg? Of wist je dat niet.



Kim Hyesoon (1955, Zuid-Korea)





- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilniswagengedicht -

De mooiste

De mooiste gedichten behoren toe aan de stilte.




- Anéstis Evangélou (1937-1994)

Handdoek

Gekozen tot het populairste gedicht van Vlaanderen: Zonnehemel van Paul Demets, uit zijn bundel De Bloedplek (Bezige Bij Antwerpen, 2011). Vanaf vandaag in boekhandels en bibliotheken van België af te halen als - gratis - poëzieposter.

Demets won niet alleen de Herman de Coninck Publieksprijs voor het Beste Gedicht, hem viel een dubbele eer te beurt. De bloedplek kreeg ook nog de Herman de Coninck Prijs 2012 voor de beste dichtbundel van het afgelopen jaar.

Naast mij

Daar komen de paarden aan
staan stil of zij luisteren

terwijl het duister hen nadert
beademen zij met hun adem
hun vleugels van koper

voordat zij weg willen gaan
komen zij naast mij staan
en wenen



© Leo Herberghs



Uit: Leo Herberghs Hij, de langzaamste van allen Utrecht, De Contrabas, 2011

Neem gerust nog

DE PIJNFUIF


vrienden ik heb de pijn
maar op de kachel gezet
om ze warm te houden

als iemand pijn wil
ze is lekker vers
neem gerust

en neem wat meer
er is pijn genoeg
voor iedereen


© Gust Gils



Uit: Gust Gils Uniek onkruid Antwerpen, A. Manteau, 1982

Mandarijn

morgen is de dag die de andere
dagen verdeelt als een moeder de
maaltijd voor haar kleine kinderen

wij zijn arm van vreugde schip
en wind zullen wij trotseren zonder
een partje van de mandarijn te krijgen

en wanneer wij landen is het schemer.


© Hans Lodeizen



Uit: Hans Lodeizen Verzamelde gedichten, Amsterdam, Van Oorschot, 1996

Voor de volgende stroomstoring

OLIFANT


De kamer is donker.
Op de tast voelen we,
allemaal.

De een voelt een slurf:
het lijkt wel een tuinslang.
De ander een poot:
nee, 't is een pilaar.
Een oor: een waaier.
Een rug: een troon van leer.

Allen voelen een deel,
en denken aan het geheel.

Wat we nodig hebben is licht,
een enkele kaars volstaat
en weg zijn de verschillen.


© Rumi



Uit: Rumi [1207-1273] Gedichten - redactie en vertaling W. van der Zwan - 
Deventer, Ankh-Hermes (2e aangev. dr.), 2003.
 
Met dank aan M.B. 

Spelen

Mijn opa draagt een lange, door de kleermaker gemaakte jas.
Later, als hij dood is, draagt mijn vader die. Dan is hij kort.
Mijn opa heeft een hoed op en een bril met een zwart glas.
Ik geef hem mijn hand als we naar de zwanen in de vijver gaan
bij de tanks. Hij staat erbij en kijkt door ons geklauter heen
naar de granaten die de grond inslaan, in schuilkelders
gegraven gaten met een deksel waarin een vader
en een moeder en hun vijf kinderen doodgaan. Maar hij zegt niks.
De verhalen komen later van mijn moeder. Hij staat
en kijkt en wacht tot het spelen is gedaan.



© Ineke Holzhaus



Uit de afdeling "Opa Overloon", in:
Ineke Holzhaus Waar je was, gedichten, Maastricht/Amsterdam, Azul Press, 2011

Dikwijls

Ik weet niet
of er woorden bestaan
die de geur van je huid
kunnen vangen, het beweeglijke
licht in je ogen, de warmte
die in me opspringt zodra
je me aanraakt, het rulle
gevoel van je haar
aan mijn vingertoppen,
de bloemblaadjestere huid
van je oogleden tegen
mijn lippen.

Als daar woorden voor waren,
kon ik alles snel
vastleggen op papier
voor als je er niet bent
(en dat is dikwijls).


© Hanny Michaelis



Uit: Hanny Michaelis (1922-2007) Verzamelde Gedichten, Amsterdam, G. A. van Oorschot, 1996.

Tot de avond

MORGEN


Je bent wakker
Waar ben je?
In je eigen huis.
Je bent er nog steeds niet aan gewend
In je eigen huis te zijn als je wakker wordt!
Dat is een van de vreemde gevolgen
Van dertien jaar gevangenschap.
Wie is het die naast je slaapt?
Het is niet de eenzaamheid, maar je vrouw.
Zij slaapt als een roos.
Zwangerschap staat een vrouw goed.
Hoe laat is het? 
Acht uur.
Dat betekent dat je veilig bent
Tot de avond
Omdat het niet de gewoonte is
Dat de politie overdag huiszoeking doet. 


© Nâzim Hikmet 



Uit: Moderne poëzie uit Azië - bloemlezing, samenst. en vertaling Bertus Dijk. Amsterdam, Van Gennep, 1977.
 
Oorspr. in Nâzim Hikmet Selected Poems, done into English by Taner Baybars. London, Jonathan Cape Ltd. (1967). 

In ruil voor fabels

THUIS IN VREEMDE dorpen, grotten, grachten,
slapeloos, doder dan de anderen,

zonder land van oorsprong of ster die leidt,
door alle stervelingen opgezegd,

hier, o angstig mens,
als het me vergund is,
als de gekke goden wijken -

wil ik brood met zout eten,
verwelkomd als een prins,
wil ik een laatste keer een lichaam krijgen
in ruil voor fabels over eeuwigheid.


(Istanboel)



© Johan de Boose



Uit: Johan de Boose Geheimen van Grzimek Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2010

Babel

PATRIOTTENLIED



Ik ben een pyjama-Irakees, mijn vrouw een Roemeense
en onze dochter is de dief van Bagdad.
Mijn moeder kookt nog steeds de Eufraat en de Tigris,
mijn zus leerde pirosjki’s bereiden van de Russische moeder
van haar man.
Onze vriend, een Marokko-mes, steekt een vork
van Engels staal in een vis die geboren is op de Noorse kusten.
Wij zijn allemaal ontslagen bouwvakkers, van de steigers gehaald van de toren
die we wilden bouwen in Babel.
Allemaal verroeste speren die Don Quichot
naar de windmolens wierp.
Allemaal schieten we nog steeds op de oogverblindende sterren
vlak voordat ze verzwolgen worden
door de Melkweg.




© Ronny Someck




- uit het Hebreeuws vertaald door Hilde Pach -


Uit: Ronny Someck Blues van de derde zoen (bloemlezing, vert. Hilde Pach), Maastricht, Azul Press, 2010

Weerloos

VUILNISZAKKEN


Zoals ze daar 's morgens
op de stoep tegen elkaar
aan geleund warmte zoekend
in hun plastic jassen
staan te wachten, grijs,
vormeloos, vol afgedankt
leven, tegelijk broos
en weerloos. Je zou ze
weer naar binnen willen
halen, je ouders
wachtend op de bus.


© Victor Vroomkoning


Uit: Victor Vroomkoning Echo van een echo, Antwerpen, A.Manteau, 1990

Vlees van de winter

IJS


Zij die belangstelden
in de verkoop van ijs
verzamelden zich eertijds
met lange zagen op de meren.

Toen kon je
als de dagen muisstil waren
tot in het dodenrijk toe horen
hoe brokken ijs uit het vlees van de winter werden gesneden
en zagen vissen een bron in de zon.



© Lennart Sjögren


- uit het Zweeds vertaald door Bernlef -



Uit: Lennart Sjögren Oog om oog Amsterdam, Querido, 1999

Ketel thee

Die avond klonk er salsa op
uit elke bar.

We aten kip en zoute aardappel
we dronken bier en witte rum
die zoet als water was

en naast ons stak er uit een muts
een aangezicht nog bruiner dan
en rimpelig als een walnoot.

We waren peilloos moe nadien
we sliepen in een kaal convent

en plots was het geen zeven graden meer
en hield zij, de Maleise, niet met rillen op.

Er werd een ketel hete thee gezet.
Ze droeg je zeemansblauwe trui.



© Erik Spinoy





Uit: Erik Spinoy Dode kamer, De Bezige Bij Antwerpen, 2011

Hoeft niet

Wie A heeft gezegd,
hoeft geen B te zeggen.
Hij kan ook toegeven
dat A fout was.

- Bertolt Brecht
 

in: Bertolt Brecht Teatereksperiment en politiek, Nijmegen, SUN, 1972 - uit het Duits vertaald door Jacq Firmin Vogelaar en Wim Notenboom (oorspr. Suhrkamp Verlag, Berlin/Frankfurt, 1957).

Archeoloog

ALLES MAG JE WORDEN



Het springzaad knapt, de brempeulen
knallen open en jij ligt daar in je wieg
als een popelend boontje bij.

Alles mag je worden van mij: zeeman
boswachter, archeoloog. Of -
als je leven ingewikkelder loopt -

geponsord ontdekker van aangroei
werende stoffen voor scheepsverf,
alleenstaand paddenstoelenfotograaf,
pacht- en beestenlijstenonderzoeker
van verdwenen Drentse keuterijen.

Alles. Behalve ongelukkig. Beloofd?


© Erik Menkveld


Uit: Erik Menkveld Schapen nu! Amsterdam, Bezige Bij, 2001

Boven terrines

HET HERENHUIS


De tafel op 't gelijkvloers was gedekt
maar waar was iedereen?

Damp hing boven de terrines
en het onberispelijk bestek.

Een lamp van kleurig glas
maakte ook nog gezelligheid
en in de hoeken wuifden
palm en kamerplant

maar waar was iedereen?

Die van de kelder loerden
naar die van de zolder

en omgekeerd.


© Peter Ghyssaert



Uit: Peter Ghyssaert Jubileum en andere gedichten Amsterdam, Bert Bakker, 1997

Met haar mond

MAGNESIUMLICHT (SOMS)

2 - ring -


Soms lig je op een wiegend ponton in zee. Wijdbeens komt ze
boven je staan, haren in vuur en vlam. Glimlachend buigt ze
achterover, de beenspieren opsplitsend, duikt ruggelings in het water - 
ze zal met haar mond een ring van de bodem plukken en die keer op keer
over je vinger schuiven, zilverkleurig als een dolfijn.
                                                                                       's Nachts       
zullen vlammetjes over het water rennen. Aan land springen.
Door de bergflanken vreten. Wijngaarden bezielen. Ondergronds rijpt
het vuur. Uitverkoren zijn zij die een glimp opvangen. 


© Peter Verhelst




Uit: Peter Verhelst Nieuwe sterrenbeelden, Amsterdam, Prometheus, 2008

Zuster!

ZOMAAR EEN ZOMERAVOND



Mijn moeder maakte haar nagels schoon
de Marilyn Monroe-roodgelakte
met acetonacetylacetaat

Ik (her)las de Sprookjes van Grimm…

Buiten daalde de avond in de perenboom
waar tussen jade bladeren
vruchten, kuis
als (half verborgen) borsten
hingen

Herinneringen
in goudkleurig Technicolor
aan Hollywood-films, eind Jaren Vijftig

Mijn moeder is al jaren dood
Mijn kinderen slapen
Mijn vrouw heeft zomeravonddienst
Zij werkt in het ziekenhuis Sint Annadal

Zuster Madeleine… kunt u komen?
Mijn infuus zit los!!!

Als ze in bed kruipt, vroeg in de ochtend
ruik ik op de moeheid van haar huid
dwars door een vleugje

L’Ange Heurtebise

haar favoriete parfum…

de bittere geur van toen

die van Marilyn Monroe’s
                   te
                vroege
                 dood

O, lange, lange
nagels, doodswitblauw
van Grandma Roodkapje

in Technicolor

in wolvenstad Hollywood!






© Manuel Kneepkens



- ongepubliceerd -


Aantekening van de dichter: 2012 wordt in zeker twee opzichten een gedenkwaardig jaar. Het is op de kop af vijftig jaar geleden dat de Amerikaanse actrice, zangeres en filmdiva Marilyn Monroe overleed. En het is binnenkort ook tweehonderd jaar geleden sinds, in 1812, deel één verscheen van de Duitse sprookjesverzamelaars en broers Jacob en Wilhelm Grimm, Kinder- und Hausmärchen.

Vriendschap

Als je mijn vriend bent
neem dan een jongere vrouw,
ik waag mij niet aan een huwelijk
waarin ik de oudste ben.



- Sappho





versfragm. 121 in: Sapfo Gedichten - uit het Grieks vertaald door Mieke de Vos, met een
nawoord van Doeschka Meijsing, Amsterdam, Athenaeum-Polak & Van Gennep, 2011

Vaargeul

EILAND


Zeker een eiland zijn. Zeker de brug
nog weigeren zolang je kan, de dijk
niet denken. Buiten het bereik
blijven van wat daar op de grens
van lucht en water loert: het land
waar eindeloos hongerig land achter ligt.

Maar wel de steiger teren voor het veer,
de vaargeul open houden, het uitzicht
bewaren op wat voor ieder kind weer
in dromen opdoemt: later ooit nog van
hier oversteken naar wat daar onzicht-
baar lokkend ligt: de overkant.



© Willem van Toorn


Uit: Willem van Toorn Tegen de tijd Amsterdam, Querido, 1997

Niets houdt haar nog warm

BOODSCHAPPENTAS



Ze hangt als een boodschappentas
aan mijn arm en ik bedenk
wat er met haar

uit mijn leven verdwijnt: Buisman,
een stoof, de theemuts.

Niets houdt haar trouwens
nog warm.

Bevelend wijst ze naar
de supermarkt en
vraagt me

wat ik zie:
ik noem een naam.

Nee, idioot,
dat is de overkant
en hoe komen wij daar?

Ik wil haar nooit meer ontstemmen,
zeg me hoe.

Maak je maar klaar,
we zullen moeten zwemmen.


© Wim Brands



Uit: Wim Brands Ruimtevaart, Amsterdam, Nieuw Amsterdam, 2005

In vlam

VAN DE ZIGEUNERIN

Voor Anthi


Ik wil zigeuner worden
zei ik tegen een zigeunerin
om jou te krijgen

Kun je vroeg zij als avondmaal
bittere groente eten zonder zout
en dan gaan liggen?

Dat kan ik zei ik

Kun je vroeg zij gaan liggen
zonder te huilen van kou
op de bevroren modder?

Dat kan ik zei ik

Kun je vroeg zij op de modder
mijn lichaam in vlam zetten
en verbranden tot as?

En of ik dat kan zei ik

Kun je vroeg zij mijn as
in je wijn strooien
en je bedrinken, mij vergeten?

Nee, dat kan ik niet zei ik

Dan word je geen zigeuner zei ze.




© Yorgos Pavlópoulos


- uit het Grieks vertaald door Hero Hokwerda -

In: Hotel Parnassus, poëzie van dichters uit de hele wereld. Poetry International 2003,

Rotterdam/Amsterdam, De Arbeiderspers, 2003 

Lakens van de dageraad

DE GALM



De hitte van de ergernis,
het hese woord,
de galm van het verhaal.

De lakens van de dageraad,
droger dan ooit tevoren.

Gebieden waar geen geluid meer was.


© Armando



Uit: Armando Ze kwamen, Amsterdam-Antwerpen, uitg. Augustus, 2011

Elkaar drinken

SCHEPPINGSVERHAAL


Mooie geliefden waren we niet, tussen
stoffige dekens in een halfvreemd bed,
moe van de vlucht terug naar huis,
ondankbaar, vastbesloten
tot eten, drinken, elkaar.

Toch lagen we dicht
bij de ruimte waarin toen een
speldenknop, microscopisch land,
een nader uit te werken plan.

Leg je hand in mijn hand, je hart
in mijn hart, weet je slagen geteld.
Ken de oorzaak daarvan.

Je werd die nacht verondersteld
zoals dat heet, of liever toch bedacht.

Aan het einde van de slaap bleef
jij nog maanden duren.



© Ester Naomi Perquin



Uit: Ester Naomi Perquin Servetten halfstok, Amsterdam, Van Oorschot, 2007

Omdat

Omdat een droom mij aankeek ben ik er vandaag

- C.O. Jellema

Cassave

[…]



Wat moet ik je geven om je aan
mij uit te lenen? Deftig ben je
van naam, met vier lettergrepen.
We dreven in een smokkelboot,
op de stranden lagen blinkende
visjes te drogen. We bezochten
de chimpansees. We aten cassave
en niemand wees ons de weg.
Later zou het vlooien beginnen
en het tuiten van de lippen.




© Emma Crebolder


Uit: Emma Crebolder Vergeten Amsterdam, uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2010

Vogel

zegt Li: een pond veren
vliegt niet als
er geen vogel in zit


Bert Schierbeek



- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilniswagengedicht -

Uitstapje

TERUG NAAR DE NATUUR


Er was een man, ik zeg niet wie
hij was, die hield van de natuur,

althans dat dacht hij, want hij had
gehoord dat daar zoveel te vinden was,

de stilte, vrijheid, blijheid en jezelf
en zo. Genoeg in elk geval om daar

eens heen te gaan.





© Rutger Kopland



Uit: Rutger Kopland Alles op de fiets, Amsterdam, Van Oorschot, 1969

Te koud

Spreken was het makkelijkste
commentaar.

Voor huilen was het te koud.

Voor waarheid hadden we
de verkeerde kleren aan.


© Jan Baeke


fragm. uit: Jan Baeke Brommerdagen, Amsterdam, De Bezige Bij, 2010

Storm!

KONVOOI OP DRIFT [2]


Een konvooi van felgekleurde speelgoedbeesten
koerst op de Ierse en Britse kusten af
Drie jaar geleden zijn ze in een storm overboord geslagen
Sindsdien doorkruisen zij de wereldzeeën
gele eendjes, blauwe schildpadden, rode bevers
negenentwintigduizend in getal

Volgens een oceanograaf vandaag in The Times
heeft de bonte stoet al enkele leden verloren
Bij Sitka in Alaska spoelden vierhonderd beesten aan
en ook verderop bij Kodiak werden ze gesignaleerd
Die vondsten stellen de onderzoekers in staat
om hen te volgen op hun barre tocht
Momenteel bevindt het konvooi zich ergens in de Beringstraat
Keurig verpakt in schotsen ijs dobberen ze
met een snelheid van zo’n acht kilometer per uur
in de richting van de Atlantische Oceaan
In dat tempo zal hun ijselijke tocht wel vijf jaar duren
voor ze op de Ierse en Britse stranden rust zullen vinden

Door de beestenboel op drift te volgen
hopen oceanografen hun computermodellen
voor het zeegedrag te kunnen verfijnen

Volgens stromingsdeskundige Curtis Ebbesmeyer
lopen de beesten bij dit experiment geen enkel gevaar
‘Ze zijn veerkrachtig en kunnen zelfs
De zwaarste ontberingen doorstaan’


© K. Michel


Uit: K. Michel Waterstudies, Amsterdam, Meulenhoff, 1999

Haast

Wat onder het woordoppervlak

schuilt, schuilt daar haast

tevergeefs

                                                                     - Hans Faverey

Fiets

FINISH


De atleet stond op het veld
en rekte zijn oude benen
toen de dood langskwam en wenkte:
Dag jongen, loop je even mee?

Een korte steek in de zij,
dat was alles. Hij bukte zich
om zijn veters aan te trekken,
maar de schoenen waren al leeg en
hij rende de lucht in.

Gewichtloos en zonder
ooit buiten adem te raken
zwom hij door een sterrenzee,
fietste de melkweg rond
en liep ten slotte
in de witte tunnel van de zon,
als vuur door wind gedragen.

En bij de finish waren vele gezichten
die hem aankeken met zachte ogen,
en die zich verheugden,
want hij was er.


© Alexis de Roode


Uit: Alexis de Roode Geef mij een wonder, Amsterdam, Podium, 2005

De ander

THE WIFE

I know two woman

and the one

is tangible substance,

flesh and bone.

The other in my mind

occurs.

She keeps her strict

proportion there.

But how should I

propose to live

with two such creatures

in my bed -

or how shall he

who has a wife

yield two to one

and watch the other die.

© Robert Creeley

LA MOGLIE

Conosco due donne
e una
è di materia tangibile,
carne e ossa.

L'altra esiste nella mia
mente.
Lí tiene la parte che
le spetta.

Ma come potrei
suggerire di vivere
con due simili creature
nel mio letto -

o come potrebbe chi
ha una moglie
cederne due per una
e veder morire l'altra.

© Robert Creeley




Uit: Fernanda Pivano [ed.] Poesia degli ultimi Americani.  Milano, Feltrinelli | Universale Economica, 1964/2001 (8e dr.).

Engels-Italiaanse bloemlezing met werk van Robert Creeley, Diane di Prima, Allen Ginsberg, Jack Kerouac, Norman Mailer, Gary Snyder, Bob Kaufman, Joel Oppenheimer, Jonathan Williams e.a.



Boekomslag: Jack Kerouac, gefotografeerd door Allen Ginsberg in New York in 1953, vier jaar voor verschijning van Kerouacs beroemde On The Road.

Hoe dichter

Denk.

Hoe dichter we bij het licht komen,
des te minder sterren we zien.

Hou nu op
met denken.


© Peter Verhelst



Uit: Peter Verhelst Zoo van het denken, Amsterdam, Prometheus, 2011