Smadelijk ontschoten

[...]





Ik hoorde iemand iets vergeten,
vond toen zelf een woord niet terug. Ik
was niet oud en ging een meute jonge
honden een Afrikaanse taal, van
onderop zο hoog gestemd, geheel de
uwe maken. Ik keek lang achterom
naar de blοeiende heester die zijn
paarse boetekleed benepen fronste
tot de bloem waarvan de naam mij
zο smadelijk ontschieten kon.

© Emma Crebolder

in: Ouverture Maastricht, gedichten in het Engels en Nederlands (red. Hans van de Waarsenburg), Maastricht International Poetry Nights Series i.s.m. Ralf Liebe Verlag, 2008.