Verlof

DE SURVEILLANT


's Nachts mag het carillon niet klinken.
De Spaanse scharen zijn gestut.
Ook het schommelend tumult
van de zwaarste klokken op zondag
is uitgesloten nu. Maar waar
in dit donker ligt Nu?

Een enkele klok heeft verlof
de hele en halve uren te slaan,
doet dat uiteindelijk drie keer.
Je staat maar op en ziet aan de wand:
't was nog een halfuur eerder,
een halfuur langer te gaan.

Later aan tafel hoor je
de slepende tred
van het eigentijds uurwerk:
elektrisch maar met ingebouwde tik,
surveillant die over je schouder meekijkt.

Sterf, oud verdriet, eerder dan ik.

© J. Eijkelboom

Uit: J. Eijkelboom Het arsenaal, Amsterdam/ Antwerpen, De Arbeiderspers, 2000.
Ook in: Tot zo ver - De meeste gedichten, Amsterdam/ Antwerpen, Arbeiderspers, 2002.