Matrijzen

Matilda is mooi.

Ze schuift aan tafel

als een kat, geeft een lik

van haar lijf om

jaloers op te zijn.

Ik zou mijn handen willen kneden

om haar heen tot de matrijzen

van haar lichaam en het mijne

herscheppen naar haar beeld. IJdel,

ik bleef een beeld en zag haar

wegglippen met mijn adem.

Wees dan zoals de

meisjes van het museum

voor mij. Voor mijn part

zit je de hele tijd onbeweeglijk

met je rug naar mij toe, maar

wees dan toch met je rug

een belofte voor mij, voor gauw

of voor later, wie weet

een leugentje om bestwil maar

wees dat dan toch voor mij.

© Jo Govaerts

Gedicht van Jo Govaerts in De Brakke Hond, 8ste jaargang, Antwerpen 1991