VERBODEN KENNIS
Alles is verboden. Εn toch mag ik
- drieënhalf - plaatjes kijken. "Maar niet
scheuren, niet scheuren, νοorzichtig!"
De Notenkraker heet het blad, vol
tekeningen van domme mensen die domme
dingen dοen. Zο leren mijn ouders
mij lachen. Εn wat verboden is.
"Vοοrzichtig! Niet vlekken!" Ik luister
niet. Ik wijs: zwarte poppetjes
liggen οp de grond, rechtop
staat een man met een laken aan en
rode verf aan zijn handen. Dat plakt
vast erg. "Wie is die meneer?"
"Dat is geen meneer, dat is Mussoliıni"
Ik wijs op de lettertjes onder
zijn voeten. "Εn wat zegt hij?"
"Geef me nog een schaal negerbloed, ik
wil mijn handen in onschuld wassen."
Ik wist niet wie Mussolini was.
Ik wist niet wie Pontius Pilatus was.
Maar ik leerde veel van die karikatuur.
Als roodharige vervelde ik vaak, en
vervolgens werd ik ook nooit bruin:
ik bleef wittebrood wit.
Heel geruststellend was dat, immers
ik had gezien hoe gevaarlijk het was
om onschuldig te zijn.
© Henk van Kerkwijk
Uit: Henk van Kerkwijk Lof der Onschuld, gedichten / Praise of innocence, poems. Engels-Nederlandse uitgave, Maastricht International Poetry Nights Series i.s.m. Verlag Ralf Liebe, Weilerswist (D.), 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten