Schitteringen

WEERKAATSING

voor de familie Kelly



Dat jaar
viel de engel
op aarde.
Hij kwam omlaag
als een fazant
met een kogel vanbinnen,
een subtiele toevoeging
tussen weerschijnende
schitteringen.

Hij draaide,
duikelde
enkel
het hoofd
en hield stil in een tuin.

Hij doodde niemand
bij het neerstorten.
Toen ik de schreeuw hoorde,
zonder te denken
aan de gepolijste
bottenstoffige
oppervlakte
die terugkeert tot zijn oorspronkelijke vormeloze vorm,
onvoorstelbaar mozaïek van zuiverheid,
toen dacht ik dat vanuit het middelste van de aarde
een signaal voortkwam
dat alles in beroering bracht,
een gecodeerd bericht,
een ultimatum:

“Wat je ook doet,
de leerstoel staat hier.
In het geheim en in eenzaamheid
wordt deze door iemand bezet,
iets,
en de lichamen
van voorbijgaande aard
komen en gaan,
niet meer dan, en hoogstens
een residu van iets.”
Waarom rijst
mijn nacht op
in dit gezicht?
Ademen wellicht
zijn gelaatstrekken
tussen mijn mistflarden?

Waarom benijd ik
degenen die het zagen blinken
toen de rust regeerde,
een gouden pupil
tussen felgekleurde vinken en bassaanganzen?

Is
het goddelijke?
Is
de wakende
de slapende
de zich openbarende?



© Pura López Colomé



Uit: Pura López Colomé (Mexico) De vormen van de wind - uit het Spaans vertaald door Catharina Blaauwendraad. Maastricht, Azul Press, 2010