Geluk

EVENWICHT


Achterwaarts hinkelt ze door straten in één richting,
zo is ze haar lot te slim af. Op kruispunten verdwijnt
ze even, is ze haar ziel, maar niet haar lijf. Dan
krimpt de wereld, en lacht ze vol mededogen

voor wie haar al die jaren slaat, arme arme
bange man, ook als de wereld een punt is kun je
staan en wieken met je armen als een molen, kijk
zo doe je dat.


*


DE LAATSTE DANS

Weet je nog die laatste dans vraagt ze?
Welke dans, die tegen wil en dank?
Neen, niet die dans

Die rond middernacht? De Zieke Ritmeloze?
Noch die, gewoon de laatste

De Roekeloze Gladde? De Verlegen Hoekige?
De Dronken Hangende? De Intens Slepende?

Of de Vergeten Laatste?

Ja die. De vergeten laatste, weet je nog
hoe gelukkig je toen was?

© Peter Helsen

Twee gedichten van Peter Helsen (Leuven, 1974). Helsen publiceerde tot nu toe alleen nog maar op Dichttalent, een NCRV-website.


In de jongste aflevering van het literair e-zine Meander staat, naast een aantal gedichten, ook een interview met Helsen (door Sylvie Marie):
http://meandermagazine.net/wp/2010/10/altijd-op-zoek-naar-de-fysieke-impact-van-het-woord/?offset=0

Voor meer werk van Peter Helsen, zie ook:
http://www.dichttalent.nl/?nav=zzgbKsHrGmKhLaC&1pasv=aswfsBsHrGmKhLAaeaBfeaBD