Streling

ODE AAN EEN BEJAARDE KWAL



In het smerige water van de haven
leeft nog een kwal.
                                 Amechtig,
met haar trage, kwabbige lijf,
dat zijn blauwe kleur heeft verloren en overdekt is
met de verschrikkelijke tekenen van het onafwendbare,
vervloekte vlekken van haar geslacht,
beweegt ze zich langzaam voort tussen uitwerpselen,
tussen condooms en olievlekken.

Hier werd ze geboren, hier groeide ze op, hier maakte ze
de magische reizen van haar jeugd
naar het eind van de wereld: naar de golfbreker.
Hier werd ze verliefd en voedde ze mettertijd
kinderen en kleinkinderen op om, uiteindelijk,
al haar illusies stuk voor stuk te verliezen,
over zogenaamd schone zeeën die ergens
- dat kan niet anders - móeten bestaan.

Elke ochtend zie ik haar huilen,
ik kniel voor haar neer
en streel haar met mijn blik.

Ze is oud, lelijk en alleen,
met haar kwabbige lijf: maar ze geeft niet op.
In het grote riool van de wereld
houdt zij de soort in stand.


© Anéstis Evangélou


- uit het Grieks vertaald door Kirsti de Hek -


in: Verslag van een balling, Kruispunt #179, literair kwartaalschrift, Brugge 1999.


Anéstis Evangélou [1937-1994], pseudoniem van Anéstis Papadopoulos, was na een studie rechten zijn hele leven werkzaam bij de douane in de havenstad Thessaloniki. Hij behoort tot de zogeheten tweede generatie naoorlogse dichters in Griekenland (1950-1970). Over deze tijdgenoten maakte hij een lijvige bloemlezing, een standaardwerk waaraan hij vlak voor zijn dood de laatste hand legde.
Evangélou publiceerde naast korte verhalen acht gedichtenbundels; werk van hem is vertaald in diverse landen.


- met dank aan Kees Klok en Meander-63 van 14 november 1999 -

De mooiste

De mooiste gedichten behoren toe aan de stilte.




- Anéstis Evangélou (1937-1994)

Net als

ONBEGAANBAAR



                                                  Voor Yorgos Arayis




Deze weg is verzakt.


Dat komt doordat hij vanaf het begin
slordig was aangelegd
dat komt doordat de opzichters sjoemelden
en de werklieden
waardeloos materiaal gebruikten
de stommelingen


en dan kwam de regen er ook nog eens bij
met bakken uit de hemel
en de weg verzakte
en zonk weg
en werd een en al diepe scheuren
als wonden
als een kreet van protest naar de sterren.


Deze weg is verzakt.
Net als mijn leven.



© Anéstis Evangélou




- uit het Grieks vertaald door Kirsti de Hek -


in: Anéstis Evangélou Verslag van een balling, debuutbundel uit 1960, in tweetalige versie eerder gepubliceerd in Kruispunt nr. 179, Brugge, 1999.

Stem (op de Dag van de Poëzie)

DE DICHTER




Hij was naar de hoogste top geklommen
zijn stem, een witte vogel in de lucht.
Een menigte krioelde in de uitlopers.
Terwijl ze zijn stijgende stem hoorden
werd hun cirkel steeds kleiner,
ze droegen knuppels,
messen en stenen, ze kwamen nader.


Er klonken kreten, ‘dood hem’;
de eerste stenen vlogen over;
messen flikkerden in het zonlicht
hij voelde dat dit het einde was.


Maar zijn stem,
een witte vogel vloog over hun hoofden heen
en verwensingen en messen konden hem niet meer raken.



© Anéstis Evangélou




Naar de Engelse vertaling van M. Byron Raizis in
Greek Poetry Translations, Athene, Efstathiadis, 1981.




- uit het Grieks via het Engels vertaald door Albert Hagenaars -