Nooit meer later

Teruggevonden na een lange winter in een boekenkast, 
nadat zij het huis voorgoed had verlaten:

boekomslag van een toneelstuk van Jan Wolkers (1963)

totaal witte kamer

laten wij nog eenmaal de kamer wit maken

nog eenmaal de totaal witte kamer, jij, ik

dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal

de kamer wit maken, nu, nooit meer later

en dat wij dan bijna het volmaakte napraten

alsof het gedrukt staat, witter dan leesbaar

dus nog eenmaal die kamer, de voor altijd totale

zoals wij er lagen, liggen, liggen blijven

witter dan, samen -

© Gerrit Kouwenaar 

Uit: Gerrit Kouwenaar Totaal witte kamer - Amsterdam, Querido, 2002

In dankbare herinnering aan

Mariet Brouwers 

[Nieuwenhagen, 21 september 1947 - Rotterdam, 27 maart 2013]

"Ik zou je zó gunnen dat na mij iemand komt tegen wie je weer aan kunt liggen,

iets dat ik je niet meer kon bieden"

- nog gedeeltelijk bij bewustzijn, op haar ziekbed, 18 maart 2013 -  



"Wir haben die Kunst, damit wir nicht an der Wahrheit zugrunde gehen. "

(Nietzsche)

Licht

onverwacht zonlicht is een gebeurtenis


                                                                                                       - Bei Dao






- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilnisautogedicht -

Onbereikbaar

O, ZOETE ONBEREIKBAARHEID

als kind al bezat ik een zwak voor glinsterkwallen, keizerpinguïns: zwaar en ijl
maar zacht als paleizen stonden ze rechtop in water en ijs, als wachtkamers
op een uitkijk naar binnen – daarom wilde ik worden: koninginnen
eerst juliana, later de dame die full colour over haar heen kwam.

deze, de mantelglanzende ging ik worden: beatrix leek haalbaar in die dagen
ik was vijf, deed mijn best haar geheim te kraken: ’s avonds stond ik in de tuin
sjieke liedjes te neuriën, overdag op de dam wierp ik druiven naar landgenoten
ik struinde kermissen af, stalkte majorettes, tot ik tot mezelf kwam, opgaf.

nu pas, vannacht – net nu ik groot, gelukkig en eenzaam was
nu stond zij daar, een schemer aan het hoofd van mijn dromende lichaam
en links van mij duikelde de zon en rechts begon zij rustig te stormen, oranje
daalde ze over me neer, met alle gloeitristesse die ze had, languit stamelend:

‘wij wilden een slagregen zijn voor onze geliefden, fluisterdauw uitspreiden
over de doden, de jaren alleen wilden wij breken met koele wintervuisten
groene duinen verflensen met zonlicht, kortom: wat mensen doen, wij wilden
kinderen, ouders, een man wilden wij, maar ze werden windstil rondom ons.’

ze toonde mij hoe ze boog en het ging niet: ze werd heldere mist, kou minus hitte
knipte zich los — vannacht lig ik wakker, stuurloos als een wapperend lint.

u bent mooi majesteit, soeverein en mooi, nu het verdriet om u heen komt bloeien
u bent mijn eigen aangetaste moeder, diep in haar vermoedde ik uw ijs, uw water
u was mijn jeugd, zoete onbereikbaarheid – en omdat dit mijn laatste verzen zijn
schenk ik ze u, om er onze prinses in terug te vinden: beginnend meisje van vijf.

                © Ramsey Nasr

Schrijver-acteur Ramsey Nasr, tot morgen bij het begin van de  Week van de Poëzie nog Dichter des Vaderlands, bracht zijn kindertijd begin jaren tachtig door op een montessorischool aan de Rotterdamse Essenburgsingel. 



Zie voor live-voordracht van zijn 'Beatrixgedicht', Ramsey Nasr bij Matthijs van Nieuwkerk:

http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/207105






- met dank aan NRC Handelsblad en De Wereld Draait Door (Vara-t.v.) -

Ten slotte

\

\

Het laatste nieuws

heeft ten slotte

ook mij bereikt

© Jacob Groot

- dichtregel boven winkelgalerij aan het Eendrachtsplein, Rotterdam -

Duintoppen

Bergen (N.H.), Adriaan Roland Holsthuis: 
gedicht van tijdelijk bewoner Peter Swanborn in gastenboek 

Ik onderschrijf alles

Dubbelzijdige harmonica van twee langere verzen, verpakt als fraai vouwblad: 

Document / Ik ben van Leo Herberghs. Bibliofiele uitgave, verschenen ter gelegenheid van 

de 88ste verjaardag van de dichter vandaag.  

Naar een vormgevingsidee van Piet Gerards Ontwerpers (Iris van Kleinwee), 

Amsterdam/Heerlen juli 2012.

Nummer 40 uit de oplage

De vrouw

Achter de vuilniswagen port de vrouw
in het gezicht van de middag




Thanh Thao (Vietnam) op Poetry International 2004






- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilniswagengedicht -

Teruggevonden

- met dank aan Het Mooiste Gedicht

Landschap, ter nagedachtenis

Een van de laatste beelden van Rutger Kopland, enkele jaren na het ongeluk met een auto 

dat de dichter overkwam in 2005.

- screenshot van Facebookpagina van Bas Kwakman, directeur van Poetry International, 

op zondag, kort na Koplands overlijdensbericht -


Kopland vertelde naderhand in een NPS-documentaire dat hij na zijn ongeluk - waarbij hij, vermoedelijk door een plotselinge hartstilstand, tegen een boom reed -  voor behandeling werd opgenomen in het Gronings academisch ziekenhuis, zijn vroegere werkterrein. Daar had hij enige tijd moeten doorbrengen op een gesloten - psychiatrische - afdeling, wat hem een gevoel van isolement opleverde. "Je wilt weer naar buiten: door een deur. Een deur waarvan ik vroeger zélf de sleutel had. Maar die deur blijft telkens dicht."

Hoogmoed & Bescheidenheid

Aarzel daarom niet  
Het kleine volk kan het
niet altijd blijven verliezen



W.S. Rendra (Indonesië, 1935-2009)





- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilniswagengedicht -

Zwenken

BIJNA NOOIT

Bijna nooit zie je een vogel in de lucht

zich bedenken, zwenken, terug.

- Judith Herzberg, op papieren tafellaken van Plint

Mist & Sneeuw

Gedicht Mad as the Mist and Snow van W.B.Yeats (1865-1939), recent op muziek gezet door de Brits/Ierse band The Waterboys.

Zanger-gitarist-musicus Mike Scott verwerkte 20 gedichten van de Ierse Nobelprijswinnaar in liedjes op de bevlogen Waterboys-cd  An Appointment With Mr. Yeats (Proper/Pork Records, 2011).
Bovenstaande live-uitvoering van het nummer is afkomstig uit het BBC-muziekprogramma Later With Jools Holland.

Ook rechtstreeks te zien en te beluisteren op:
http://www.youtube.com/watch?v=HHSPSL64R-8


- met dank aan de BBC/Jools Holland en YouTube-uploader pkrips0791 -






WOORDEN



Ik dacht een tijd geleden:
'Mijn lief kan niet begrijpen wat
ik gedaan heb of wat stand hield
in dit blind bitter land.'

En ik werd lusteloos in de zon
tot mijn denken op ging klaren
en 'k mij herinnerde dat wat ik kon
gedaan werd om het duidelijk te maken;

dat ik elk jaar maar riep: 'Eindelijk
begrijpt mijn lief dit allemaal
daar ik mijn wasdom heb bereikt
en meester ben over de taal.'

Wat was, had zij aldus besloten,
er afgevallen bij het zeven?
Ik had het pover woord misschien verstoten
en was content geweest met leven.



© W.B.Yeats

- uit het Engels vertaald door Jan Eijkelboom -

Uit: W.B.Yeats Al keert het grote zingen niet terug, in een vertaling van J. Eijkelboom – Sliedrecht, Wagner & Van Santen, 1999.

Words


I had this thought a while ago,
'My darling cannot understand
What I have done, or what would do
In this blind bitter land.'

And I grew weary of the sun
Until my thoughts cleared up again,
Remembering that the best I have done
Was done to make it plain;

That every year I have cried, 'At length
My darling understands it all,
Because I have come into my strength,
And words obey my call';

That had she done so who can say
What would have shaken from the sieve?
I might have thrown poor words away
And been content to live.




- W.B.Yeats

Zónder gemor

SCHRIKKELDAG



Hoe vrolijk het journaal ook goedendag zegt
En hoe een krant zijn abonnees ook port
Om mee te doen, toch doe ik mijn beklag: echt
We krijgen zoveel politiek en sport
En aandelen en oorlog op ons bord
Dat krijgt een mens gewoon niet opgesmikkeld
Het doorsneejaar komt steeds meer tijd te kort
Goddank dat er een dagje wordt geschrikkeld

Hoe hard minister Rice voor welk verdrag vecht
Hoe vaak die Wildersfilm is opgeschort
Hoe soepel Donner is met zijn ontslagrecht
Of Nathalie of Nikki Idol wordt
Waarom men in het dorp St. Willebrord
Zo vaak door steekpartijen wordt geprikkeld
It’s far too much and life is far too short
Goddank dat er een dagje wordt geschrikkeld

Hoe meer je iets van aandacht aan de dag legt
Voor hoe er rond belasting wordt gemord
Waarom men aan de Kosovaarse vlag hecht
Hoe vies er wordt gescooterd of gesnord
Of hoe erg ABN is ingestort
Het wordt alleen maar nóg meer ingewikkeld
De info slaat je hersenen aan gort
Goddank dat er een dagje wordt geschrikkeld

Ik wil één dag waarop niet wordt geknord
Of nodeloos door nieuws heen wordt gebikkeld
Ik wil een dag waarop geroepen wordt:
Goddank dat er een dagje wordt geschrikkeld!



© Frank van Pamelen



'Opiniegedicht', oorspr. verschenen in NRC-next van vrijdag 29 februari 2008

Zwaaiend

Ik wil niets meer dan dit mooie uitzicht, naar mij

Zwaaiende vissen. De sluier van je haren en heuvels

Die glooien. Een ode aan alles wat langzaam verdwijnt.
 
 
 
© Hans van de Waarsenburg

- uit de nieuwe bundel van dichter Hans van de Waarsenburg, Schaduwgrens. Verschijnt 10 maart as. bij Wereldbibliotheek, Amsterdam.

 

 

 

 

 

Elke dag

 
Wist je dat ons haar elke dag weer uitvalt zich
in die verre zee vermengt met het smeltwater van
een ijsberg? Of wist je dat niet.



Kim Hyesoon (1955, Zuid-Korea)





- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilniswagengedicht -

De mooiste

De mooiste gedichten behoren toe aan de stilte.




- Anéstis Evangélou (1937-1994)

Handdoek

Gekozen tot het populairste gedicht van Vlaanderen: Zonnehemel van Paul Demets, uit zijn bundel De Bloedplek (Bezige Bij Antwerpen, 2011). Vanaf vandaag in boekhandels en bibliotheken van België af te halen als - gratis - poëzieposter.

Demets won niet alleen de Herman de Coninck Publieksprijs voor het Beste Gedicht, hem viel een dubbele eer te beurt. De bloedplek kreeg ook nog de Herman de Coninck Prijs 2012 voor de beste dichtbundel van het afgelopen jaar.

Omdat

Omdat een droom mij aankeek ben ik er vandaag

- C.O. Jellema

Vogel

zegt Li: een pond veren
vliegt niet als
er geen vogel in zit


Bert Schierbeek



- Schone regels, rondrijdend Rotterdams vuilniswagengedicht -

Haast

Wat onder het woordoppervlak

schuilt, schuilt daar haast

tevergeefs

                                                                     - Hans Faverey