Badzout

DEBUUT 1


Bevrijd van de tentamendruk had zij
voor zaterdag een vriend gevraagd te komen;
't was avond, kaarslicht, en zelfingenomen
stond er de dichtgekurkte fles rosé.

Maar zondagochtend ving met regen aan;
en de logé sloop, een ervaring rijker,
steels weg en nam zijn kleren van de spijker,
die onbeholpen in de kalk bleef staan.

Ze pakte van 't bureautje bij de muur
een mok en goot het restje thee naar binnen.
De woning sliep nog op dit vroege uur.
Ze lag in bad en voelde hoe in 't midden

de bodem bladderde, en plotseling
kroop toen de leegte, licht naar badzout geurend,
haar lichaam in door nog een opening
die na vannacht bekend was met de wereld.

DEBUUT 2


De hand die slinks de deur geopend had
bleek vies; hij stak hem in z'n jaszak weg en
toen liet het van de wijn teruggekregen
geld horen dat het in de voering zat.

De straat was leeg. Er dreven peukjes rond
in 't water stromend uit de regenpijpen.
Hij dacht weer aan het stucwerk en de spijker
en van zijn opgezwollen lippen klonk

een vloek. De leegte bleef onaangedaan.
Hij bloosde, met zijn eigen stem verlegen,
en was ter plekke door de grond gegaan
als net de trolleybus niet was verschenen.

Thuis kleedde hij zich haastig uit, vermeed
te kijken naar de sleutel die nu afhing,
op vele deuren past en stonk naar zweet,
nog niet bekomen van de eerste draaiing.

Joseph Brodsky


Uit: Joseph Brodsky Ex Ponto, gedichten 1961-1996. Ingeleid, gekozen en vertaald door Peter Zeeman.
Amsterdam, De Bezige Bij, 2000.
Ook in: De Poëziekalender 2006, uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam

Minnaar

LIEFDESLIED(Love Song)

Als jij zou verdrinken, kwam ik je redden,
Wikkelde je in mijn deken en schonk je hete thee.
Als ik een sheriff was, plaatste ik je onder arrest en
Sleepte ik je voortaan overal gevankelijk mee.

Als je een vogel was, dan maakte ik een plaat
Om de hele nacht te luisteren naar je hoge trillen.
Als ik een sergeant was, was jij mijn jansοldaat,
Εn je zou niks anders meer dan drillen willen.

Als je Chinees was, leerde ik de talen,
Ik brandde een boel wierook, kleedde me curieus.
Als je een spiegel was, bestormde ik de Dames,
Ik gaf je mijn rode lipstick en poederde je neus.

Als je van vulkanen hield, was ik lava,
Onstuitbaar stromend uit mijn verborgen bron.
En als je mijn echtgenote was, was ik je minnaar,
Omdat je voor de kerk niet scheiden kon.
Joseph Brodsky
- uit het Engels vertaald door Robbert-Jan Henkes -

in: 500 Gedichten die iedereen gelezen moet hebben - de canon van de Europese poëzie, samenst. Ilja Leonard Pfeijffer en
Gert Jan de Vries, Amsterdam, Meulenhoff, 2008

LOVE SONG

If you were drowning, I'd come to the rescue,
wrap you in my blanket and pour hot tea.
If I were a sheriff, I'd arrest you and keep you
in a cell under lock and key.

If you were a bird, I'd cut a record
and listen all night long to your high-pitched trill.
If I were a sergeant, you'd be my recruit,
and boy, I can assure you, you'd love the drill.

If you were Chinese, I'd learn the language,
burn a lot of incense, wear funny clothes.
If you were a mirror, I'd storm the Ladies',
give you my red lipstick, and puff your nose.

If you loved volcanoes, I'd be lava,
relentlessly erupting from my hidden source.
And if you were my wife, I'd be your lover,
because the Church is firmly against divorce.
Joseph Brodsky


Graf van de Amerikaans-Russische schrijver Joseph Brodsky op het dodeneiland San Michele,
in de lagune van Venetië (herfst 2009)

Vervanger

If there is any substitute for love, it's memory - Joseph Brodsky

Aan mijn vader

TER NAGEDACHTENIS AAN MIJN VADER: Australië

Ik droomde dat je nog leefde en geëmigreerd
was naar Australië. Doodgemoedereerd
kwam je stem tot mij, mopperend over het klimaat
en het behang: de flat die je hebt gehuurd staat
jammer genoeg niet in het centrum maar aan zee,
vier hoog, geen lift, wel een bad, dat valt mee,
dikke enkels, 'En m'n pantoffels ben ik kwijt'
klonk het goed verstaanbaar en ietwat zuur.
En in de hoorn gierde opeens 'Adelaide! Adelaide!',
het bulderde, beukte, alsof er tegen een muur
een luik sloeg, van de scharnieren bijna los.
Toch is dit stukken beter dan de urn met je as,
dan het document waarop je sterfdatum staat –
deze flarden van een stem die praat en praat
en de pogingen nors te lijken en onaangedaan
de eerste keer sinds jij in rook bent opgegaan.


JOSEPH BRODSKY (1940-1996),
winnaar Nobelprijs voor de Literatuur 1987