Op een schaal

VERMEER


Zoals dode fazanten en patrijzen
precies hun plaats kennen op een
glanzende schaal, versierd met
een handvol bedauwde druiven, zo
vanzelfsprekend mooi in kamers
met een raam op het noorden, in
ingehouden licht, als vogels in een
kooi met het deurtje open, niet bij
machte om te vluchten, wachtend
op iets dat vanuit dat raam misschien
ooit: deze vrouwen vaak het hoofd
gebogen, bezig met wat nauwelijks
bewegen nodig maakt. Een brief
die wordt gelezen, melk gegoten,
een parel gewogen, een leven geleefd.


© Marc Tritsmans


Uit: Marc Tritsmans Van aarde, Tielt (B.), Lannoo, 1999

Streepjespak

SCHATBEWAARDER


Van dit landschap ben ik de krenterige
schatbewaarder die met haviksogen alle
bomen telt en de konijnen, hazen en
fazanten raad aan hun geritsel.

Met koude blik weeg ik de schaarse
wandelaars, want iemands stap verraadt
zijn plannen. Een streepsjespak, een hand
die schrijft, alles maakt me achterdochtig.

Ik noteer het kleinste teken van
verandering: wat omgewoelde aarde,
een gemerkte boom, een breder spoor.
Iemand beraamt met zorg de ondergang.


© Marc Tritsmans


Uit: Marc Tritsmans De wetten van de zwaartekracht, Tielt (B.), Lannoo, 1992

Voor altijd

KASTANJES



Ik zie hen naast elkaar gehurkt
met de handen door de bladeren
woelen. Ze zoeken naar iets kostbaars
dat vooral niet mag verloren gaan.

Ze fluisteren en ik hoor hen lachen
maar gedempt: ze delen de geheimen
waar ik voor altijd buiten sta. Dit
zijn mijn vader en mijn zoon maar

van de zestig jaren tussen hen in
is er geen spoor dat nog naar mij
verwijst. Ze verdwijnen in elkaar

zoals de glimmende kastanjes
vanzelfsprekend verdwijnen
in hun broekzakken.


© Marc Tritsmans



Uit: Marc Tritsmans De wetten van de zwaartekracht, Tielt (B.), Lannoo, 1992

Adem gulzig

UITGESPROKEN


praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind

spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je

eindelijk helemaal bloot

© Marc Tritsmans

 

 

 

 

Uit: Marc Tritsmans Studie van de schaduw, Amsterdam, Nieuw Amsterdam, oktober 2010

Dit nieuwste werk van Tritsmans werd bekroond met de Herman de Coninckprijs 2011 voor de Beste Dichtbundel van het afgelopen jaar.

Bovenstaand vers werd op de jongste Gedichtendag, eind januari jl., door duizenden online-stemmers ook gekozen tot winnaar in de categorie het beste gedicht van dezelfde prijs.

Nieuw uitzicht

RISICO


We weten niet wat de bergen
vandaag met ons zullen beginnen.
We hebben voedsel en drank en
stevige schoenen. En we vertrekken.

De top en niets anders verwacht ons.
Een nieuw uitzicht op de wereld. En
misschien komt een moment waarop
we niet hoger meer durven en

evenmin nog terug. Wanneer het
duister valt en de bergen rondom
dus toch ongenaakbaar en wij die
dat altijd al hebben geweten.


Marc Tritsmans


- poëziekaart van Plint, Eindhoven, 2004 -