Gekapseisd

morgen valt de zee achterstevoren
drinkt eb vloed
vaart zonder aankondiging
de hemel los

blijven we achter op het zand
engelen zonder draad
engelen zonder passe-partout
andersdenkend

morgen draait de wind
zonder mededogen
kapseist drijfhout
niets grandioos voor de boeg

blijven we achter op het zand
met geschilde lijven
dijen bezoedeld
monden gedregd


© Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Glazen jas. Amsterdam, uitg. Nieuw Amsterdam, 2007

Beeld

HUISRAAD
(Hišni inventar)*


In een kast van het huis
vind ik een Agfa Click
achter een doos A4

lederen etui goudbedrukte initialen
aanstekers handboekjes vreemde talen

kinderen hoesten
in de hoeken van de kast

mijn vader slaapt
in een foto
waarop hij een jongen is


Gerry van der Linden



Uit: Gerry van der Linden Glazen jas. Amsterdam, uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2007.



Hišni inventar *

V bajturi
sem našla Agfa film
za pokom papirja A 4

usnjen etui zlatorumene inicialke
vžigalniki vodniki v tujih jezikih

otroci pa kašljajo
po kotih omar

moj oče spi
v svoji sliki
kjer je še vedno deček

GERRY VAN DER LINDEN

- vertaling in het Sloveens: Meta Kusar en Draga Rinkema -


* Vers, in twee talen voorgedragen, in mei 2010 tijdens het Lirikonfest in Velenje (Slovenië), waar de Nederlandse dichtkunst centraal stond.
Nederlandse festivaldeelnemers waren Judith Herzberg, Jaap Robben en Gerry van der Linden.

Slapen op diamant

Ze loopt in de regen


Ze loopt in de modder, de beestenstront,
ze danst in kringen als een hond.

Ze slaapt οp diamant als hoofdkussen.
De ochtend, transparantie in karaat,

belooft de schoonheid en de lusten.
Ze ziet de wereld uitgehοld,

nog erger denkt ze dan boter

in een vloot, veel erger proeft ze.

Ze tilt de wereld uit handen.
Voor jou!

De landen, de zeeën, mooiste der
trofeeën.
Ze valt in stukken

νοοr haar voeten en likt haar vingers,
schraapt zich naar ideeën.


© Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Lila en de Tekens (Het Meisje Lila en de Tekens van de Tijd, een vertelling) - inclus. muziek-cd door Dirk Polak en illustraties van Sandra Derks.
Met dank voor de ondersteuning aan Theo van Gogh. Rotterdam, uitg. Bèta Imaginations, 1999.

Zonder lakens

ZE SCHRIJFT EEN BRIEF


Ze is niet het huis waarin
hij slapend ligt.

Ze is niet zijn geliefde.
Ze schrijft hem deze brief,
maar zijn geliefde is ze niet.

Niet zijn moeder, zijn hoer,
zijn zuster, zijn broer.
Zij is niet.

Ze is een lachende vrouwenjurk
met een vrouw erin.
Ze is een oog, een oor, een mond
met een giftig blad ervoor.

Ze is een bed zonder lakens
waarin hij slaapt
οp het ritme van vertrek.

Zijn hoofd is al weg.


© Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Lila en de Tekens (Het Meisje Lila en de Tekens van de Tijd, een vertelling) - met illustraties van Sandra Derks, inclus. muziek-cd m.m.v. Dirk Polak e.a. Rotterdam, uitg. Bèta Imaginations, 1999.

Met dank voor zijn ondersteuning aan Theo van Gogh.

ill. uit binnenwerk (boven): Sandra Derks

Hoe iets niets

Je vraagt je af
hoe machines werken.

Seizoenen samenvloeien
en je zonder moeite

een ander straft.
Hoe er werkers staken

en de dieren doen.
Hoe iets zonder meer

niets betekent.
Hoe mensen eten en slapen

kinderen van huis gaan.
Hoe rozen verwelken.

Je vraagt je af
hoe machines werken.


© Gerry van der Linden


Tweede gedicht (II.) uit de cyclus Ochtenden,
in: Gerry van der Linden Zandloper, Amsterdam, L. J. Veen, 1997.

Losjes afgeruimd

IN DE FAMILIE ZITTEN GROTE NEUZEN


we hebben thee gedronken
uit gifgele aardewerken koppen
onze koppen gebroken, neuzen erin

we hebben hart op buik gelegd
neuzen ernaast, ogen oren
ledematen

losjes de tafel afgeruimd
neuzen geplakt in familieboek
oren gewassen

huis beduimeld
de toegang ontzegd
akte opgesteld, geparafeerd

kleren verscheurd
neuzen gefatsoeneerd
het volle leven omarmd

opnieuw akte opgesteld
liefde op naam gezet
thee gedronken

uit gifgele aardewerken koppen.


© Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Glazen jas. Amsterdam, uitg. Nieuw Amsterdam, 2007.

Draag me een beetje verder

(ZES) BRIEVEN AAN DIONYSOS


1.


Kom je voor mij?
Ik? Sombere piramide
onwankelbaar stenen beest?

Zoete nevel
draag me dan een beetje verder.
Uit een ooghoek wil ik zien

hoe ieder drinkt en feest.
Hoe ieder zo licht en ik
min en zwak, de weemoed ter wille.

Zoete nevel
is daar niet in jou
nog een glas, rood en vol

om op to tillen?


Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Zandloper, Amsterdam, L. J. Veen, 1997

Rangschikking

PORSELEINEN TRANEN

Op een avond kwam ik aan
in de werkplaats, in het huis
van de hoekige dame
die ronde vormen maakt

van klei en aarde.
Ik zag wel vijftig
pοrseleinen tranen naast elkaar
οp de vloer gelegd en ze zei:

'Tja, ik weet het ook niet,
het gaat maar door.
Misschien als ik suja zeg of
tot honderd ga...'

Misschien, dacht ik,
als je ze rangschikt
naar Verdriet.

Gerry van der Linden

Uit: Gerry van der Linden Aan mijn veren hand, Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 1993.
Ook in: Liefde kon maar beter naamloos zijn – 150 dichteressen voor Amnesty International. Bloemlezing, samenst. Daan Bronkhorst. Breda, De Geus, 2000.

Trapgat

[Sporen, II]


CEMENTWATER, DORST
vogelbek, rivierslib.
Spuwend vuur van mijn kinderslaap.

Keizersnee, kachelpook
farizeeër, echoput.
Koud dier van mijn kinderslaap.

Pisduivel, drijfzand
hyena, zeveraar.
Trapgat van mijn kinderslaap.


© Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Zandloper. Amsterdam/Antwerpen, L.J. Veen, 1997

Harde koppen - voetbalvers (12)

MAARHEEZER BOYS, 1939



Katoenen kous, elastiek
om de kuit, de doelman
met gekrulde mondhoek
liggend in het gras

de bal vast
als ongegeneerd bezit.
Een jongen, geen vader nog
van tennisspelers, in geen opzicht

een spelbreker.
Gloeiende hitte, dondert niks
ze spelen God en de vrouwen
buitenspel, de beurzen leger

dan ooit, de knieën puntig
en vooruit.
Achter hun harde koppen
staan de meisjes.

© Gerry van der Linden


- in opdracht geschreven voor: Zeg eens bal - poëzie voor hart en knie,
bloemlezing van 'voetbalgedichten' [samenst. en red. Ben Herbergs – illustr. Len Munnik],
Rotterdam, uitg. Bèta Imaginations, 2000.

Naderhand ook opgenomen in de Hard Gras-voetbalscheurkalender 2008.

GERRY VAN DER LINDEN schrijft gedichten, verhalen en romans. Op jonge leeftijd debuteerde ze met de dichtbundel De Aantekening (De Bezige Bij, 1978). Tot nog toe schreef zij zeven dichtbundels, een novelle en twee romans. Haar laatste publicatie is de dichtbundel Glazen jas (Nieuw Amsterdam, 2007). Van der Linden nam deel aan poëziefestivals in onder andere Turkije, Indonesië en Nederland.

Drie van haar gedichten zijn opgenomen in de bloemlezing Poëzie van de 20ste en 21ste eeuw van Gerrit Komrij, de 'canon' van de Nederlandse dichtkunst. Gerry van der Linden publiceert met regelmaat nieuw werk in het literaire tijdschrift Hollands Maandblad en leest voor en jureert in radioprogamma's, zoals het VPRO-radioprogramma De Avonden.
Werk van haar is vertaald in o.a. het Frans, Engels, Turks en Sloveens.

Zie ook http://www.gerryvanderlinden.nl/

Rondrijdende gedachten

ZE LIGT



Het is waar.
Het liefst ligt ze in bed.

Met achter zich het open raam,
het geruis van de bomen, het geluid

van de voertuigen die van A via B
naar C gaan.

Met aan haar rechtervoet de poes,
aan haar linkerhand de krant
en in het midden van haar hoofd
de rondrijdende gedachten.

En papier, zo wit als het laken,
de pen tussen de tanden, de handen
vertwijfeld aan de slapen. Precies!
Zoals Proust!

© Gerry van der Linden


Uit: Gerry van der Linden Lila en de Tekens (Het Meisje Lila en de Tekens van de Tijd, een vertelling) - inclus. muziek-cd door Dirk Polak en illustraties van Sandra Derks.
Met dank voor de ondersteuning aan Theo van Gogh. Rotterdam, uitg. Bèta Imaginations, 1999

- ook opgenomen in: Gerrit Komrij NEDERLANDSE POËZIE van de 19de t/m de 21ste eeuw – bloemlezing, 1979. Amsterdam, Bert Bakker 2004 [13e-14e verm. dr.]

Op de CD bij de dichtbundel Lila en de Tekens leest de auteur gedichten 'tegen het zingen aan'.
Beeldend kunstenaar, muzikant en schrijver Dirk Polak maakte een tiental van de composities en begeleidde de schrijfster op accordeon, vergezeld door Esther Apitulay (altviool) en Kim Soepnel (contrabas).