Op de kade

ALLES STROOMT

                                                          voor Rotterdam


Kijk daar gaat de oude maas
met haar grijze lantaarn.

Een lange blinde dame loopt naar de zee.

Onbegrijpelijk lange rijen meeuwen
op de kade
spieden hoe.


© Frank Koenegracht





Uit: Frank Koenegracht De verdwijning van Leiden, gedichten 1971-1981. Amsterdam,
De Bezige Bij, 1989

Vitrines

BRIEF AAN MIJN MOEDER


Moet je horen, mamma, luister je?
Ik lees hier over een aanbod
waarbij zeer oude moeders met
meestal zeer oude zonen die
om niet tastbare redenen niet meer
bij ze willen slapen
een zwaan ter beschikking wordt gesteld
door de thuiszorg.
Het gaat om Hollandse zwanen.
Ze zwemmen overdag rond,
maar 's avonds worden ze opgeborgen
in prachtige vitrines.
Ze worden thuisbezorgd en in je bed gelegd.
Ze slaan hun linker vleugel om je heen: dat
is tegen angst voor duizeligheid en ze leggen
hun snavel op het andere kussen:
dat is tegen eenzaamheid.
's Ochtends worden ze weer opgehaald.
Nou, doe het maar, mamma.
Je bent er immers voor verzekerd.



© Frank Koenegracht


Uit: Frank Koenegracht Lekker dood in eigen land, Amsterdam, Bezige Bij, 2011

Voor later

GEDICHT DAT GOED AFLOOPT

 

Wanneer je 's avonds laat in bed,
boek in je rechterhand, lul
in je linker de dingen op een rijtje zet
en constateert: nulkomma nul
heb ik bereikt: 't is godverdomme net
alsof mijn huis is scheef gezet.
Of als je wakker wordt als een insect
en gele stroop uit al je wonden lekt
maar iedereen gewoon doet
en je groet en het goed
met je meent.
Als je verdroogd op zee drijft
en er is geen hoop meer maar slechts dorst
je laatste beker heb je trillende vermorst
en barsten schieten in de plank
wiens hoofd duikt er dan lachend uit het water
wie zegt er dan: zorgen zijn voor later?
Je vrolijke vriend Frank.


© Frank Koenegracht


Uit: Frank Koenegracht Vroege sneeuw, Amsterdam, Bezige Bij, 2003

Denken vermindert de kans op vis

Heb je alles bij je?
Vissen met Verschoor is rustig en goed.
'Niet denken,' is zijn advies.
‘Denken vermindert de kans op vis.’
De Door Zeelten Gevreesde
hangt vol stoeltjes, kussentjes en mesjes
en twinkelende schaartjes.


‘Hm,’ zegt hij, turend naar de sterren
in de Deense zomernacht,
‘reken maar dat daar een hoop vis zit.’

Frank Koenegracht


Frank Koenegracht (Rotterdam, 1945), van beroep psychiater, debuteerde in 1971 met Een gekke tweepersoonswesp.
Zijn mooiste gedichten uit zes bundels zijn samengebracht in Vroege sneeuw (2003, De Bezige Bij). Koenegracht werd voor zijn hele oeuvre onderscheiden met zowel de Anna Blamanprijs als de Frans Erensprijs.

Over vissen gesproken. In 2007 verscheen Dank voor je brief, het gaat iets beter - een hilarische briefwisseling - op rijm - tussen Koenegracht en de bevriende kinderboekenschrijver en dichter Sjoerd Kuyper. Uit dat boek, van uitgeverij Nieuw Amsterdam, komt dit fragment:

Beste Sjoerd,
Wij hadden ook een vis,
een brsem, die beschimmeld is
en daardoor scheef in ’t water lag,
waarna ik… En die ik op gezag
van Jop antimycotisch behandeld heb,
zodat hij weer een ogenblikje zwom.
De schimmel echter kwam weerom
alsof een gruwelijke spin zijn web
in ’t water om hem spande, hem
overmande. Wat is Brsem!
roep jij nu uit; het moet Brasem
zijn, de a ligt er soms uit.
Meer ligt er bij mijn vader uit.
Hij zegt tegen mijn moeder, zijn bruid:
‘Waar woon jij eigenlijk, o daar, goh, o,
komt Frank nog wel eens op bezoek?’
Waar is zijn huis, waar is zijn broek?
Hij weet het niet, het is in
onderzoek.
O ja, en onze kip is dood.