Nine-eleven

Uit: New York, stad van het verdwijnen - reisverhaal uit 1975, van Cees Nooteboom.
Vandaag als fragment afgedrukt in De Volkskrant.

- klik op beeld voor leesbare tekst -

Weggedreven

ZIJ IS EEN HULS VAN VLEES


Zij is een huls van vlees die stilligt op een steen,
een vlinder met een vlinder om zich heen,
en hij is iets dat wegdrijft en weer terugkeert,
liegt, breekt en steelt, liegt, wegdrijft en weer
terugkeert.

Open als een schelp,
dicht als een steen.

© Cees Nooteboom


Uit: Cees Nooteboom Vuurtijd, IJstijd - Gedichten 1955-1983.
Verzamelde poëzie, Amsterdam, De Arbeiderspers, 1984

De wereld als eierschaal

IV.


Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.

Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,

een vlinder in de winter.

Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles

en zo groot als het niets.


© CEES NOOTEBOOM


Slotgedicht uit de cyclus Getijde, een vierluik, in:
Cees Nooteboom Open als een schelp - dicht als een steen. Amsterdam, De Arbeiderspers, 1978.

Ook verschenen in Rollende stenen - getijde, met schilderijen van Jan van den Berg. Eindhoven, Stichting Plint, 1991.

Meesterwerk

ZO KON HET ZIJN


Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,

de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.

Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,

het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.

Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand groter,

je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,
de worm als een slang.

Dit is het gewicht
dat barst uit de schaal.

Daarin bestaan te hebben
met de tijd als haardos,
als god van een kortstondig heelal,

dat, lieve vriend, is het leven.
En het was wat het is.


© Cees Nooteboom


Uit: Cees Nooteboom Zo kon het zijn, Baarn, Atalanta Pers, 1998.