Waar ze waren

DE JAGER IN DE SNEEUW



Een terugkeer

met de noorderzon. Gebogen lopen
jagers, honden het gezichtsveld in.
Op hun schouders ligt de eindeloze
hangmat van het licht. Met moeite

buit, een vos - alleen wie toekijkt
kan het zien. Alleen wie waarlijk ogen heeft
verstaat. Want slechts met afgewend gezicht
ontbloten ze het masker van de spijt. Waar

ze waren blijft geheim, en wat ze zagen is
niet uit te spreken. Maar dat ze weten
staat als bomen bij hen. En ook, dat dit
een aftocht is, hun onverhoopte

aankomst in een huis van
ingesloten open lucht.



© Erik Spinoy



Uit: Ieder hangt aan zijn gevallen toren - jonge Vlaamse en Nederlandse dichters,  Antwerpen-Amsterdam, Dedalus/Nijgh & Van Ditmar, 1988

Ketel thee

Die avond klonk er salsa op
uit elke bar.

We aten kip en zoute aardappel
we dronken bier en witte rum
die zoet als water was

en naast ons stak er uit een muts
een aangezicht nog bruiner dan
en rimpelig als een walnoot.

We waren peilloos moe nadien
we sliepen in een kaal convent

en plots was het geen zeven graden meer
en hield zij, de Maleise, niet met rillen op.

Er werd een ketel hete thee gezet.
Ze droeg je zeemansblauwe trui.



© Erik Spinoy





Uit: Erik Spinoy Dode kamer, De Bezige Bij Antwerpen, 2011