Onhoudbaar

OVER LIEFDE


in de nacht
een zachte
een wuivende
huid geplant

op elke vinger
een oog gegroeid
in het donker

een gestreelde deken
te weven
een lieflijke god
onder de leden

ongrijpbaar
onhoudbaar
dit gekke geluk 


© Mischa de Vreede



Uit: Mischa de Vreede Met huid en hand, Amsterdam, u.m. Holland, 1959

Niets gebeurd

THUISKOMEN


zullen ze wat zeggen
en wat zullen ze zeggen
als ik de deur door kom
wat zie je er uit
je bent ver weg geweest
of zullen ze niets zeggen
en alleen maar kijken
of niets zeggen zelfs niet kijken
maar doorgaan met doen
net of er niets gebeurd is

hier ben ik dan
hun vriendelijke vreemdeling
ik spreek de taal der mensen
hoe is het weer
het is weer ja
het is weer nee
het is weer mooi weer
buiten



© Mischa de Vreede



Uit: Mischa de Vreede Met huid en hand, Amsterdam, uitg. mij. Holland (Windroosreeks), 1959.

Poëziedebuut  met o.a. het gedicht Een jong meisje droomt, dat in het jaar van publicatie meteen werd bekroond met de Poëzieprijs van de stad Amsterdam (sinds 1972 de Herman Gorterprijs, vanaf 2003 de Amsterdamprijs voor de Kunst ).

In geval van nood

RAMEN OF DEUREN



het verschil tussen ramen en deuren
is zo duidelijk en groot
dat ik als ik moest kiezen
het wel wist en met een raam
al heel blij was

een deur is zo plotseling
onverhoeds sta je daar
van top tot teen binnen of buiten
een open deur staat slordig
en een dichte deur is dicht

terwijl ramen ach
denk eens aan ramen en wat je
daarvan maken kunt en wat je
daaraan toe kunt voegen
luiken bijvoorbeeld
vensterbanken bloemen jaloezieën
of gordijnen of spionnetjes

je kunt binnen zijn
en toch naar buiten kijken
zien zonder je te laten zien
met alleen maar een raam in je kamer
zou je veilig zijn terwijl je
als de nood aan de man komt
altijd nog zo’n raam kunt gebruiken
als deur



© Mischa de Vreede


Uit: Mischa de Vreede In plaats van praten Amsterdam, Arbeiderspers, 1985

Lente

vandaag is de wereld in winter gekleed

een vogel vliegt verdrietig door het sneeuwen
en buiten wacht de kou

ik ben vergeten om de herfst te huilen
ik heb niet gejuicht in de lente
mijn plezier om de zomer niet uitgebuit

misschien is de aarde wel omgerold
is de poolgrens verlegd
toen ik sliep

alles wat waar is is anders geworden

wie ben ik nog?



© Mischa de Vreede





Uit: Mischa de Vreede Met huid en hand, Amsterdam, u. m. Holland (Windroosreeks), 1959