Motorpark

CONTRACT

'Whoa, all ye Pharisees and motherfuckers!'

Een man een man, ik heb een paard voor je gekocht.
Voor iedereen een paard, je bent een meisje dus je draagt een rok.


Ik schrijf niets op. In plaats daarvan zal ik een liedje voor je zingen.
Als vriend van de politie mag ik overal naar binnen.


Er is een vliegtuig en een motorpark, maar geen mens laat mij alleen.
Ze wachten met ontbijten totdat ik ben aangekleed.


De groene ziekenhuispyjama staat geweldig bij je haar.
Vertel het als je plassen moet, er is al voor betaald.


Ik heb een bus voor je gehuurd en pluchen dieren klaargelegd.
In elke hand leg ik een pil want niemand mag naar bed.




© Vrouwkje Tuinman




Uit: Vrouwkje Tuinman Wees niet wreed – gedichten voor Elvis Presley, Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2008

Franse kaas

MATERIALIST


Vandaag heb ik de flessen van drie weken geleden,
je laatste verjaardagsfeestje, weggebracht.
Op de stoep zijn er per ongeluk of expres
een stuk of zes kapotgegaan. Ik heb geveegd. Ik was toch
aan het boenen, dingen voor je aan het netjes maken.
Ik heb de kast met foto's aangewezen, die gaan
met je ouders mee. Er is nog Franse kaas die je
te veel had ingekocht, die vind ik vies, maar de vla
is bijna op. Wat ik met de sleutel moet dat weet ik niet.

© Vrouwkje Tuinman

Uit: Vrouwkje Tuinman Wat ik met de sleutel moet Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2011

Brillen

MAANDAGOCHTEND



Aan de koelkast hangen alle dingen die niet mogen.

Wie heeft mij in elkaar gezet: een man met om zijn nek
drie brillen en een vrouw die ziek wordt van een glaasje melk.

Nu zwem ik nog voor vijfenzeventig procent.
Mijn status laat me met de lift naar boven.

Omdat ik rechts niet breken wilde heb ik links verbogen.



© Vrouwkje Tuinman


Uit: Vrouwkje Tuinman Wees niet wreed - gedichten voor Elvis Presley
Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2008

Druppels

BIS



Mijn grote man. Het feest is zijn toneel.
Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien.
Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit,
zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht.

Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard
gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt.
Al het water verdrinkt in hem.
Grote woorden galmen langs het open gordijn.

Ik droog het nat waar hij niet bij kan.
Druppels tussen zijn schouders, de holte
van zijn knie, het zachte onder aan zijn rug.
Een open doek. Ik maak hem weer klein.


© Vrouwkje Tuinman


Uit: Vrouwkje Tuinman Vitrine Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2004

Doorgangsweg

MIMICRY



's Nachts woon ik zelden waar mijn bed staat.
Het licht uit reis ik af langs straten vol
van kinderkamers. Mijn moeder wacht nog altijd
aan een doorgangsweg, mijn vader in de boerderij.
Mijn baas krijgt een bureau in het poppenhuis.
Later ontmoet ik minnaars in een hut onder de tafel.
Wij spelen tot het donker wordt, dan sta ik op
uit een slaapzak die naar anderen ruikt.



© Vrouwkje Tuinman



Uit: Vrouwkje Tuinman Receptie Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2007

Streepjes

WAAROM IK GEEN GORDIJNEN HEB


Andere ramen zijn wit en blauw en gebloemd,
hebben streepjes en ballen en luiken.
Mijn ramen zijn zwart,
de enige zwarte in de straat.
Dat is overdag. 's Avonds sluiten de anderen
zich op achter hun witte blauwe bloemen,
hun kantjes en ruiten.
Ik heb zwart en ik geef licht.
Ik ben er al van verre.
Door mijn open oog sta ik
ongezien te kijken.
Ik eet, en iedereen eet mee.
Alle licht dat er is wil ik.
Allemaal voor mij, naar binnen.


© Vrouwkje Tuinman



Uit: Vrouwkje Tuinman Vitrine, Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2004

Brief

SPION

Slap elastiek ligt voor mijn deur. De postbode is
vertrokken. Steeds schijnt een rode gloed langs
het gordijn. Saaie enveloppen smijt hij meters ver
de gang in. Andere dagen grazen zijn mouwen
gulzig door mijn papier, maar krijg ik niets. Komt
er een brief dat hij mij dagen terug niet thuis trof.
Blaast hij rook door de brievenbus heen.
Het bordje met mijn naam erop is al verdwenen.


© Vrouwkje Tuinman


Uit: Vrouwkje Tuinman Receptie Amsterdam, Nijgh & Van Ditmar, 2007