Honger van jou

PARADIJSVOGELS


Fluisterend aroma van
kamperfoelie en fayalobi
en mijn hart dat op barsten staat
en jouw vingers die zich verliezen
in mijn onaangeraakte diepten
en mijn handen die zich verbranden
aan die honger van jou

streel mij liefste streel mij
hoor hoe de slagregen nadert
voel hoe zijn doorbloede echo
ons uiteindelijk bevrijdt

kleine kreunende tak
van de shimambikiboom
meegesleurd door de waterval

en jij die me nam
meenam naar het aards paradijs


© Iris Van de Casteele


Uit: Iris Van de Casteele Paradijsvogels, Brussel, De Distel, 2002

Er glanst iets na

- klik op afbeelding voor grotere tekst -

De begeerte vermoord

PUNTJES


Met natte vinger
schrijf ik in de
perzikdonzen haartjes
van je zachte huid.


je kronkelt anders
dan je kreunt
bij de klinker ah
dan bij medeklinker zet


liefst schrijf ik
kleine ies en jees
om van de lange ijen
maar te zwijgen.


Omwille van
de puntjes
erbovenop.



Ivo De Keyzer



*


BIJ AFWEZIGHEID


Mijn lief, ik heb je al te lang gemist
en 't onbestemde moet tenslotte wijken
voor zekerheid; want aan het eind kan blijken
dat niet een god, maar slechts het lot beslist.

Ik vraag me af of ik mij heb vergist,
of niet de jaren, maar wijzelf verstrijken:
terwijl de dagen op elkaar gaan lijken
wordt mijn verlangen stilaan uitgewist.

Gedachten die alleen jou toebehoorden,
hardnekkig als de mist rondom een pier,
ze druppen in de vorm van koele woorden

als regen op dit blanco vel papier.
Zo ben ik de begeerte aan 't vermoorden
en blijft een deel van ons voor altijd hier.


Jan Doornbos



*



GELUIDLOOS



Als je had geschreeuwd geroepen
had ook niemand het gehoord
je zei het haast onhoorbaar
geluidloos in mijn oor

Hoog de bomen laag het water
mild gekabbel licht geruis
vogel riep zijn vrouw
de rest was stilte

Lijf aan lijf stonden wij
je zei het zonder klank
hier? nu?
ja

Ik voelde dat je lachte
toen ik geen beletsel vond
onze lijven zakten en
het mos was zacht en vochtig

Als je had gekreund gezucht
had ook niemand het gehoord
je bewoog alleen je lippen
sloot je ogen
zei het zonder het te zeggen.


Hans Hamburger


Drie gedichten in:
Distelbloemen - uit noord en zuid en elders (bloemlezing, samenst. Iris Van de Casteele), Brussel, De Distel, 2002

Ik zag ze niet

LEO HERBERGHS ACHTERNA


zes koeien zag hij
ik keek mee
ik zag er drie

de sloot
ging aan mij voorbij

ik zag ze niet


* * *

verbrande veren
verschroeiend hooi

om nog te zwijgen
van hetgeen
de keel dichtsnoert

die van hem
ook die van mij


* * *

wind
hemel
wolk

niets dan
lucht

groot
geschreven



* * *

één regel werd nooit
nagesproken

hij ligt waar hij lag

op zijn rug
tussen twee

waar tussen



Iris Van de Casteele

Asunción, 08.08.2009

Vragen om zon

ALS BOMEN


Wat dwarrelsneeuw lag op een tak
tijdens het nachtelijk uur
had hij zich daar verzameld

de bomen leken uitgeput
vroegen om zon
die eensklaps scheen
meteen verdween het zacht geweld
uit ons gezicht

met druppels poëzie en schuim
beroerden wij
elkaars ontknoppen

we stonden blank en bloot
vol tuinen hing de lucht
vol licht
op onze huid bloeide het mos

we leken op dit uur
bijna volkomen


© Iris Van de Casteele


Uit: Iris Van de Casteele Heidens heilig. Brussel, De Distel, 1993

Meer werk van Iris Van de Casteele is te vinden op:
http://www.poezie-leestafel.info/iris-vd-casteele

Overige informatie:
http://meandermagazine.net/wp/cat/auteurs/?user=casteele
http://www.nederlands.nl/biografie/Iris+Van+de+Casteele&popup=1#