Boerenmaagden

LANDJUWEEL


met een broodkorst als corsage gaat
de blijde zwerver door het wijde land
hij wuift naar de koeien in de weiden
naar het bloeiende koren hem terzijde
terwijl leeuweriken eten uit zijn hand

's avonds stralend staan de boerenmaagden
aan de dorpspomp en brengen hem hun groet
zij kussen zijn bezwete konen zelfs bedaagde
maagden vlijen warm hun harten aan zijn voet
omdat hun oude moeders zeggen dat het moet

laat in het hooi prevelt de zwerver zijn gebeden
en leest wat lezenswaardigs in het oude boek
terwijl pooiers en hoeren strompelen door de steden
hun gore ratten rennen radeloos van hoek naar hoek
strekt hij verzadigd zijn gelooide leden



© Lucebert


Uit: Lucebert Verzamelde gedichten, Amsterdam, De Bezige Bij, 2002

Andere tijd

10 MEI 1994




Vanavond gehoord van je dood op een uur
dat de dag haast stilstond van vrede

maar onder een andere hemel verstreek een andere tijd
ontplofte het licht en je was verdwenen

hier in mijn schemer vonkt nog het oude volledige leven
en bekvecht het uitgesteld vlees met de geest

een verwonderde muze wacht op het donker en vlecht
nog een kraai en een nachtegaal tussen de regels

niets is voor niets geweest nu niets meer beweegt
voorgoed lig je vast in je taal en je tekens
in wat je steeds luider totaler verzwijgt -


© Gerrit Kouwenaar



Uit: Gerrit Kouwenaar Helder maar grijzer, gedichten 1978-1996. Amsterdam, Em. Querido, 1998.

Gedicht naar aanleiding van het overlijden van zijn collega en vriend Lubertus Jacobus Swaanswijk: kunstschilder, dichter, tekenaar en lithograaf Lucebert (Amsterdam, 15 september 1924 – Alkmaar, 10 mei 1994).

De uitspraak van het pseudoniem Lucebert is Loetsje-bert, van het Italiaanse 'luce' (=licht) en het Germaanse 'bert' (=licht), eigenlijk dus dubbel of twee maal licht.


Lucebert (foto rechts)

Begin

Het verhaal is zo goed

dat het nog lang niet uit is

LUCEBERT

Vliegende vissen

VISSER VAN MA YUAN


onder wolken vogels varen
onder wolken vliegen vissen
maar daartussen rust de visser

golven worden hoge wolken
wolken worden hoge golven
maar intussen rust de visser

Lucebert


Uit: Lucebert (1924-1994) Verzamelde gedichten, Amsterdam, Bezige Bij, 2002

Wetenschap zonder geweten & Eten met muziek

VREDE


na de grote slag eten we gehakt
gekscherend de schedel afgezet en in de jonge schoten
gezet gelijk de geest met de broek open
en we stromen vol bier dat schuimt op de lippen
denken er niet aan een brief te schrijven naar moeder
naar heeroom naar de kardinaal generaal geen kettingbrief
op kringlooppapier waarin woorden ons doodsteken
in de rug ons ombrengen met bananen en badkuipen
waaruit kathedralen kruipen en we trappen die uit
de wereldbrand heeft lang genoeg geduurd verzengd
de meterslang dikke wenkbrauwen van de gebedsgenezers
die we om zeep brachten in de stad van de zwarte pest
rivieren moederbruin de rotsen kardinaalpaars
zo alle letters sneeuwen uit het gewonde boek het witboek
van de slachtveldenarchitekt waarin alles aangekruist
wat niet meer bestaat het gehijg het kapotte vlees
het bestraalde oog de pornograaf van de booby-trap
een boek opgeblazen en vervangen door geschut van geroezemoes
deze eeuw vol wetenschap zonder geweten
het kanon van bombarie cancan van castraten


Lucebert


Uit: Lucebert (1924-1994) Verzamelde Gedichten, Amsterdam, De Bezige Bij, 2002.



VREDE IS ETEN MET MUZIEK


Vredig eten is goed eten
Want lekker eten doet men alleen in rust en vrede
Voor een goede spijsvertering is het een vereiste
Dat men elk hapje minstens vijftienmaal kauwt
Daarom eet men met muziek ook beter
Want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf
Harmonieus en met de kaken ook de slokdarm
En later zelfs de overige dertig meter
Lange darmen in de buik

Vrede is goed eten met goede muziek
Met marsmuziek kan men beter lopen dan eten
Als men dan ook maar vredig loopt
En niet meemarcheert met een troep soldaten
Tegen andere soldaten
Dan is marsmuziek net zo bedorven
Als besmet voedsel

Maar bij dansmuziek is het zeker goed eten
Want dansen is geen vechten
Wie danst houdt rekening met andere dansers
Zoals men onder het eten niet alle
Lekkere hapjes alleen verorbert maar die deelt
Met de overigen de disgenoten


Lucebert


- gedicht bij gelijknamig schilderij van Lucebert -

Vrede is eten met muziek is ook de titel van een bloemlezing van Hans Groenewegen met bijna 270 gedichten van 161 dichters die een beeld bieden "van de sporen die voorbije en niet-voorbije, verre en nabije oorlogen in de recente Nederlandse en Vlaamse poëzie hebben nagelaten" (uitg. Van Gennep, Amsterdam, 2005).