Op hoge benen

SPITSUUR


Een sirene jankt
en de dag
spat open

fabrieken lopen leeg
schoorstenen wuiven
de arbeiders na

auto’s spelen van
wie komt er in mijn hokje
langzaam lopend
in een rijtje
behangen ze de lucht
met hun ratelend hart

op hoge benen
lopen meisjes voorbij
ongemerkt halen ze
tussen zwoele wanden van ogen
de avond binnen



© Ton van Reen




Uit: Ton van Reen Blijvend vers. Verzamelde gedichten (1965-2007) Utrecht, De Contrabas, 2011

Gebonden

KEER TERUG


Omdat vogels
mij zeiden

keer terug
naar het land

van je oorsprong
heb ik hun vleugels

gebonden
mijn hoofd reeds gebogen

naar alles
wat ik had vergeten


© Ton van Reen



Uit: Ton van Reen Blijvend vers. Verzamelde gedichten 1965 - 2007, Utrecht, De Contrabas, 2011.

Oorspr. gepublic. in Vogels, reeks De Bladen voor de Poëzie, 1965, Brugge (B.), uitg. Desclée de Brouwer

Hoe de schaar

DE LAATSTE WOORDEN




Hij is de laatste man
die de taal van zijn ouders spreekt
de laatste die de taal van het overleven kent
en het woord voor het zoemen van de bijen weet
hij is de laatste die weet
hoe de schaar van de schaapscheerder heet
en hoe de naam luidt van de geest
die de wind kan laten zingen

Als hij spreekt
luistert alleen zijn huis nog naar hem
de wanden zijn het laatste klankbord van zijn bestaan
een leven lang hebben ze zijn woorden aanhoord

Soms, als hij roept, roepen de muren terug
met de kalk van het brokkelend dak
vallen de woorden onbegrepen rond hem neer
kapot, bijna geluidloos als stof
ongrijpbaar, niet zwaarder dan zijn adem
maar te zwaar om ze op te rapen
en opnieuw uit te spreken

Ook al leeft zijn taal nog in hem
de woorden raken verloren
ze zijn al dood voordat ze zijn mond verlaten
zonder betekenis verstillen ze achter zijn tanden
er blijft slechts gemurmel van klanken
die verstommen tot korsten van woorden
die stom op zijn lippen blijven liggen




© Ton van Reen




Uit: Ton van Reen De straat is van de mannen - Nijmegen/Utrecht, BnM uitgevers - De Contrabasreeks, 2007

Hondsuur

TERRAS


Op een terras zitten mannen,
onderuit gezakt
hun handen op de buik gevouwen
slapend tikken hun voeten
de maat van de middag

De klok slaat het hondsuur
drie slagen dreunen
door de trillende hitte

De mannen kreunen in hun halfslaap
een hond likt hun voeten
hij krijgt een trap om te leren



Ton van Reen


Uit: Ton van Reen De straat is van de mannen - Nijmegen, De Contrabas/BnM uitgevers, 2007.