Al die liedjes

III.


In een blauwe bus. Met hοnderdtien kilοmeter per uur.
Jakkerend onder een verzengende hemel.

Tussen veertig zwetende mensen. Die roken. Dromen
van. Of broodjes eten.

En een chauffeur van rond de veertig met een zweet-
­lap οm z'n nek. Die uit het raam kwat οm de zoveel
tijd en bandjes

Met ouwe schlagers wisselt...

Al die liedjes worden straks vergeten. De bus ver-
­schroot. Die mensen aarde.

Het donkere type naast me met de bakkebaarden en
dat marineblauwe hemd zegt dat-ie naar Kateríni gaat.



© Násos Vayenás



Uit: Násos Vayenás Biografie en andere gedichten – vertal. uit het Grieks: Marko Fondse en Hero Hokwerda. Amsterdam, Het Griekse Eiland, 1990.



III.


Σ' ένα γαλάζιο λεωφορείο. M' έχατόν δέκα χιλιόμετρα τήν
ώρα. Τρέχοντας κάτω άπό έναν καυτό οόρανδ.

'Ανάμεσα σέ σαράντα ίδρωμένους ανθρώπους. Πού
χαπνί­-ζουν.'Ονειρεόονται. 'Η τρώνε σάντουϊτς.

Κι έναν μεσόκοπο όδηγό μέ τό μαντίλι στό σβέρκο. Πού
φτάνει xάθε τόσο 'απ τό παράθυρο χι αλλάζει

Κασέτες μέ παλιά τραγούδια...

"Ολα τά τραγοόδια θά ξεχαστούν. Τό λεωφορείο θά γίνει
σίδερα. Οί άνθρωποι χώμα.

`Ο μελαχρινός μέ τίς φαβορίτες καί τό Θαλασσί πουκάμισο
δίπλα μου λέει πώς πάει στήν Κατερίνη.