Een man die niets wist

DELING


Ze was toen negentien
en als ze in haar tuin stond
kon ze het geschreeuw horen van de mensen
die waren gestrand in het station van Ahmadabad.
Ze voelde dat het nooit ophield - dat lawaai -
een nieuw geluid in het koor van de stad.
Haar tante, de zuster van haar vader,
ging elke dag met eten en water
naar het station -
Maar zij was bang
en durfde niet met haar tante mee te gaan -
Dus stond ze in de tuin
te luisteren. Zelfs de vogels klonken anders
en de schaduwen van de nim-bomen
brachten geen troost.
En dag na dag hoopte ze
dat ze de moed zou hebben om mee te gaan -
En dag na dag bleef ze staan luisteren
naar het geschreeuw.
Nu, als mijn moeder me dit vertelt,
rond middernacht in haar keuken, is zij
zeventig jaar oud en India
is ‘vijftig’.
‘Maar India is natuurlijk
veel ouder,’ zegt ze,
‘India was er altijd al.
Maar ik was zo graag
meegegaan met mijn tante
naar het station -
Daar voel ik me nog steeds
schuldig over.’
En dan vraagt ze me:
‘Hoe konden ze een man die niets
van geografie wist
een land laten verdelen?’

Sujatta Bhatt

- vertaling: Martine Chorin -



Sujatta Bhatt (1956, India) groeide op in Poona. Later studeerde zij in de Verenigde Staten. Ze woont en werkt in Bremen.
Bhatt geldt als een van de jongere, talentrijke dichters in het westen. Voor haar poëzie heeft ze een aantal onderscheidingen gekregen, waaronder de Commonwealth Poetry Prize en de Cholmondeley Award. Haar gedichten, alle geschreven in de Engelse taal, zijn sinds eind jaren tachtig gepubliceerd in een vijftal Engelstalige bundels.
In 2000 trad ze met haar man, de Duits-Ierse dichter en radiomaker Michael Augustin, op als een van de gasten van het Maastricht International Poetry Nights-festival.