Scharnieren

EINDE EN BEGIN
(Koniec i poczatek, 1993)



Na elke oorlog
moet er iemand opruimen.
Een beetje orde
komt niet vanzelf.

Iemand moet het puin storten
langs de bermen van de wegen
opdat de vrachtwagens vol lijken
voorbij kunnen.

Iemand moet waden
door slijk en as,
door veren van sofa's,
glassplinters
en bebloede vodden.

Iemand moet de balk aanslepen
om de muur te stutten,
iemand moet glas in het raam zetten
en de deur in de scharnieren hangen.

Fotogeniek is het niet,
en het vergt jaren.
Alle camera's zijn al lang weg
naar weer een andere oorlog.

Bruggen moeten hersteld
en stations vernieuwd.
De mouwen zullen stuk gaan
van het opstropen.

Met een bezem in de hand
vertelt iemand nog hoe het was.
Iemand luistert
en knikt met zijn niet afgerukt hoofd.
Maar om hen heen
zijn reeds mensen in de weer
die zich beginnen te vervelen.

Af en toe zal iemand nog
onder een struik
verroeste argumenten opgraven
en naar de stortplaats dragen.

Zij die wisten
waarover het hier ging,
moeten plaats ruimen voor hen
die maar weinig weten.
Minder nog dan weinig.
Uiteindelijk zo goed als niets.

In het gras
dat oorzaken en gevolgen overwoekert
moet iemand zich neervlijen
met een aar tussen zijn tanden
en naar de wolken staren.


© Wíslawa Szymborska

- uit het Pools vertaald door René Smeets -


uit: Na de dood stond ik midden in het leven - Kopstukken van de naoorlogse Poolse poëzie, bloemlezing, Leuven (B.), Uitgeverij P, 2008.

Oók in: Wíslawa Szymborska Einde en begin (gedichten 1957-1997), Amsterdam, Meulenhoff, 1999 - in de vertaling van Gerard Rasch.