En de anderen maar dansen

HET THEATER VAN DE SLAAP

Voor Yorgos Michaïlidis


Werkelijk ik was haar vergeten
ik was haar gezicht en haar stem vergeten
en herinnerde mij niet eens
de straat het huis en de trap

zo plotseling in een zwarte jurk
op blote voeten net als toen
trad zij mijn donkere droom binnen
kom zei ze

en we daalden op de tast de trap af
we gingen weer op de treden zitten en ik omhelsde haar
en waar ga je heen vroeg ik
en kan me niet schelen zei zij
en ik wilde haar
en ík wil jou wél zei ik
het is de Oorlog zei ze
stil nu maar mijn lief
misschien zien we elkaar op een dag weer
ze woelde mijn haar in de war
en je bent nog jong zei ze
je vindt wel andere vrouwen je zult me vergeten
je zult niet meer weten dat je me vergeten bent

en de anderen boven maar dansen
en iemand boog met een kaars over de trap
riep van boven
is er iemand op de trap
en we spraken niet
en mijn adem was in haar adem
net als toen

maar nu wisten we dat we wanhopig speelden
we speelden de liefde
ons voorbije leven
in mijn donkere droom
als twee onhandige acteurs
die sidderen voor de regisseur.



© Yorgos Pavlópoulos



- uit het Grieks vertaald door Hero Hokwerda -


Een van de twaalf door Hokwerda vertaalde verzen van Pavlópoulos ter gelegenheid
van het optreden van deze dichter bij Poetry International, Rotterdam juni 2003