ZELFGEBAKKEN MAÏSTAART
Moeder had niets te maken
met dit alles.
Ze namen haar mee
omdat zij onze moeder was.
Zij wist niet wat er gaande was
niets
maar dan ook werkelijk niets.
Stel je haar voor.
Stel je haar verbazing voor,
meer nog dan de pijn.
Zij kon niet vermoeden
dat mensen
zoals die
gewoon bestaan
in deze wereld.
Het wordt alweer twee en een half jaar
en nog komt zij niet terug.
Zij kwamen de keuken binnen
en de ketel bleef op het vuur staan.
Toen vader thuis kwam
trof hij de ketel aan
droog
en nog steeds op het vuur.
Haar schort was er niet.
Stel je voor hoe zij naar ze moet hebben gekeken,
twee en een half jaar lang,
hoe zij naar hen moet kijken,
stel je de blinddoek voor die daarna
twee en een half jaar lang
haar ogen
bedekt
en diezelfde mannen
die niet moesten bestaan
die niet moesten bestaan
en die opnieuw
dichterbij komen.
Zij was mijn lieve moeder.
Ik hoop dat zij niet terugkomt.
© Ariel Dorfman
- vertaling Eric Gerzon -
Uit: Vrijheid hoe maak je het? Amnesty International poëziebundel (samenst. Daan Bronkhorst).
Breda, De Geus, oktober 1997
Geen opmerkingen:
Een reactie posten