Zijn laatste

ZWEET


In de laatste weken voor zijn dood vaak de wasmand omgekeerd
om aan zijn overhemden te ruiken, zijn sokken. Voor de onderbroeken
was hij nog niet dood genoeg. De rugpanden van zijn witte hemden
roken het lekkerst. Eén keer de verwarrende, heel lichte geur van aardbeien.
Toch was het moeilijk hem een specifieke geur toe te kennen. Hij was
geen man van kettingsmeer, duivenvoer, schuurlucht.

Ik heb mijn vader nooit zien zweten in zijn knisperende overhemden.
Zijn zakdoeken kwamen niet hoger dan zijn neus.

In zijn laatste pyjama kon ik hem al na twee dagen niet meer vinden.



© Maarten Moll



Uit: Maarten Moll Lichaam, Amsterdam/Antwerpen, Uitgeverij Contact, 2011