Lampen

Wat nog splijten kon in jaren van weemoed,
nog kon roesten van onlesbare dorst,
vervalt en het roepen onder de aarde
doet geen pijn meer en de lampen,
de waakzame, van de ruisende vrouwen
gaan in duister gekleed.

Kijk, een haas slaat zijn haken,
buitelt en
proeft tussen zijn tanden het lood.


© Louis Ferron


Uit: Louis Ferron Voor de val, Amsterdam, De Bezige Bij , 1991