Vanmiddag

Er staat een man voor het open raam.
Op driehoog een man met wie zij
de hare bedroog.

In de pauze herinnert ze zich misschien
zijn naam, nu staat de vrouw op straat
en kijkt naar het open raam.

Ze wil dat de dekens in de portiek
haar strelen. Of de hele dag in de tram
zich vervelen en

luisteren naar een monotoon gebed:
als ik vanmiddag sterf weet jij niet
hoe je de wasmachine uitzet.

De vrouw staat op straat en sluit
haar ogen: ze is een goochelaar
vlak voor hij lusteloos

zijn hoed afzet. Ook wanneer zij wil
herhaalt zich het wonder. Nu
desnoods:

als ze ongeïnteresseerd knipoogt
naar iemand in het 
bijzonder.


 © Wim Brands




Uit: De vijftig beste gedichten van Wim Brands (bloemlezing, samenst. Chrétien Breukers),
Maassluis, Compaan uitgevers, januari 2012