De wereld als eierschaal

IV.


Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.

Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,

een vlinder in de winter.

Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles

en zo groot als het niets.


© CEES NOOTEBOOM


Slotgedicht uit de cyclus Getijde, een vierluik, in:
Cees Nooteboom Open als een schelp - dicht als een steen. Amsterdam, De Arbeiderspers, 1978.

Ook verschenen in Rollende stenen - getijde, met schilderijen van Jan van den Berg. Eindhoven, Stichting Plint, 1991.