De begeerte vermoord

PUNTJES


Met natte vinger
schrijf ik in de
perzikdonzen haartjes
van je zachte huid.


je kronkelt anders
dan je kreunt
bij de klinker ah
dan bij medeklinker zet


liefst schrijf ik
kleine ies en jees
om van de lange ijen
maar te zwijgen.


Omwille van
de puntjes
erbovenop.



Ivo De Keyzer



*


BIJ AFWEZIGHEID


Mijn lief, ik heb je al te lang gemist
en 't onbestemde moet tenslotte wijken
voor zekerheid; want aan het eind kan blijken
dat niet een god, maar slechts het lot beslist.

Ik vraag me af of ik mij heb vergist,
of niet de jaren, maar wijzelf verstrijken:
terwijl de dagen op elkaar gaan lijken
wordt mijn verlangen stilaan uitgewist.

Gedachten die alleen jou toebehoorden,
hardnekkig als de mist rondom een pier,
ze druppen in de vorm van koele woorden

als regen op dit blanco vel papier.
Zo ben ik de begeerte aan 't vermoorden
en blijft een deel van ons voor altijd hier.


Jan Doornbos



*



GELUIDLOOS



Als je had geschreeuwd geroepen
had ook niemand het gehoord
je zei het haast onhoorbaar
geluidloos in mijn oor

Hoog de bomen laag het water
mild gekabbel licht geruis
vogel riep zijn vrouw
de rest was stilte

Lijf aan lijf stonden wij
je zei het zonder klank
hier? nu?
ja

Ik voelde dat je lachte
toen ik geen beletsel vond
onze lijven zakten en
het mos was zacht en vochtig

Als je had gekreund gezucht
had ook niemand het gehoord
je bewoog alleen je lippen
sloot je ogen
zei het zonder het te zeggen.


Hans Hamburger


Drie gedichten in:
Distelbloemen - uit noord en zuid en elders (bloemlezing, samenst. Iris Van de Casteele), Brussel, De Distel, 2002