Laagste toetsen

ADIEU I

Aan mijzelf


Dit zijn, ’t zij zo, de laatste noten
die ik ga,
wil,
kan
spelen
in ’t laatste leven dat ik leef,
op de laagste toetsen van mijn ribbenkast.
Een kast hard als een safe,
waaruit ik de gekste centen heb verbrast,
waarin ik de duurste spinnewebben heb verpulverd.
Het stof is aan mijn knekels blijven hangen.
Het zal met mij begraven worden.
De wormen zullen het niet eten,
’t gif is alleen voor mij bestemd.
Ik kan, ik kon het weten
dat elk mooi lied zich met een einde tooit,
zoals elk eind zich tooit met een gebed na ’t eten,
en dat dit einde, nu of nooit,
begin moet heten.


Gaston Burssens


Uit: Gaston Burssens Alles is mogelijk in een gedicht - Verzamelde verzen 1914-1965.
Antwerpen-Amsterdam, Meulenhoff/Manteau, 2005.

Poem of the Week in de Engelse vertaling van John Stevens Wade
(uit: Anthology, 1982) op:
www.poetryinternationalweb.org