Schuld

GEHEIME LIEFDE
(Gizli sevda)


Je had toch ooit een vriendin
Zeven of acht jaar geleden,
Ik kwam haar gisteren tegen
Ze was blij toen ze mij zag.

Midden op straat bleven we staan
En we praatten over ditjes en datjes,
Ze was getrouwd, had kinderen
Een dochtertje en een zoon.

Ze vroeg naar jou
Ik zei, hij is niets veranderd,
Je weet wel...
Ze begreep het.

Ze was gelukkig, hield van haar man,
Ze hadden nu een eigen huis...
Alsof ze een schuld meetorste,
Deed ze de groeten aan jou.


BEHÇET NECATIGIL (1916-1979)

- vertaling: Erik-Jan Zürcher -

Uit: Moderne Turkse Poëzie - Mehmet Emin Yildirim, Sytske Sötemann en Mehmet Çetin (samenstelling).
Amsterdam, Atlas, april 2010. Oorspr. public. in Evler (1953).



GIZLI SEVDA

Hani bir sevgilin vardi
Yedi sekiz sene önce,
Dün yolda rastladim
Sevindi beni görünce.

Sokakta ayaktistü
Konuştuk ordan burdan,
Evlenmiş, cocuklara olmuş
Bir kaz, bir oğlan.

Seni sordu
Hiç değíşmedí, dedim,
Bildiğin gibi...
Anlıyordu.

Mesutmuş, kocasini seviyormuş,
Kendilerininmiş evleri..
Bir suçlu gibi ezik,
Sana selâm söyledi.

Behçet Necatigil