FEEST VAN HET DIEPTEPUNT
(A mélypont ünnepélye)
In de bloedige warmte van de kotten,
wie durft nog te lezen?
En wie durft
in het splinterveld van de ondergaande zon,
tijdens de vloed van de hemel en
de eb van de aarde nog
op reis te gaan, waar ook heen?
Wie durft
met de ogen dicht stil te houden op het dieptepunt,
daar
waar zich altijd nog weer
een laatste wuiven voordoet,
een dak,
een beeldschoon gelaat of desnoods een hand,
een hoofdknik, handgebaar?
Wie durft zich met een
gerust hart weg te laten zinken in
de droom die over het bittere leed der kinderjaren heenspoelt
en de zee als een
handkom water naar je gezicht tilt?
János Pilinszky (1921-1981)
© Oorspr. gepublic. in János Pilinszky Szálkák (Splinters), Budapest, 1972.
Hier uit: Krater - uit het Hongaars vertaald met een nawoord door Erika Dedinszky - Vianen, Kwadraat, 1984.
Ook - tweetalig - te zien en te lezen als Muurgedicht in Leiden, op de hoek Lijsterstraat/Rijnsburgerweg 144 (Hongaars) resp. ertegenover in het Nederlands op de zijmuur van het pand Rijnsburgerweg 146.
Zie voorts:
http://www.muurgedichten.nl/pilinszkynl.html
- met dank aan Á.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten